ابوالفرج رونی

ابوالفرج رونی از شاعران قرن پنجم و ششم هجری قمری.او را لاهوری هم گفته اند.

اشعار

با اهل خِرَد،جهان به کین است		مرد هنری،از آن غمین است
آن کو ببر خِرَد مهین است		زین ارزاق بی خِرَد کهین است

بر هر که نشانی از هنر است		با محنت و رنج،همنشین است
آزاده همیشه خود بر این بود		تا کینه ی گنبد برین است...

چو است که عشق از دل و تن خیزد		زو بر دل و تن،هَزار شیون خیزد
آری بخورد زنگ همی آهن را		هرچند که زنگ هم ز آهن خیزد

تا یک نفس از حیات باقی است مرا		در سر هوس شراب و ساقی است مرا
کاری که من اختیار کردم این بود		باقی همه کار اتفاقی است مرا

هر تیر که در جعبه ی افلاک بُوَد		آماج گهش این دل غمناک بُوَد
تا چرخ،چنین ظالم و بی باک بُوَد		آسوده کسی هست که در خاک بُوَد