پایی که جا ماند

پایی که جا ماند مجموعه‌ خاطرات ناصر حسینی‌پور از دوران اسارتش در جنگ ایران و عراق است.

گفتاوردها

• «جنگ آن‌قدر طول کشید که بزرگ شدم.» ص ۱
• «عراقی‌ها حق داشتند اصطلاح بی‌دست و پا را برای فرماندهان ما به کار ببرند... مرتضی باقری یک دست نداشت... هوشنگ جووند یک پا نداشت...سید علی صالح یک دست نداشت... محمد افشین انگشت‌هایی از دست راستش بریده شده بود.» ص ۲۱۳