سوریه
ظاهر
سوریه کشوری است در خاورمیانه و پایتخت آن شهر تاریخی دمشق است.مسلمانان به سرزمین سوریه ،شام میگفتند.
گفتاوردها
[ویرایش]- «برکت در شام است و مهربانی در روم.»
- سخن قدیمی
- «سوریه جای خوبی بود، اما برای دشمن!.»
- قیصر روم
- «روابط سوریه و لبنان تاریخی است و من هنگامی که به این کشور سفر میکنم حس میکنم وارد یک کشور دوست و برادر شدهام.»
- سعد حریری در گفتگو با روزنامه الشرق الاوسط چاپ لندن
- «جمهوری عربی سوریه یک دولت دموکراتیک، مردمی، سوسیالیست و دارای حاکمیت با سرزمین غیرقابل تجزیه است. جمهوری سوریه عضو دولت جمهوریهای متحد عرب است. ۲ - کشور عربی سوریه بخشی از وطن عربی است. ۳ - ملت سوریه جزیی از امت عرب است و در تحقق وحدت کامل آن کوشش مینماید.»
- اصل ۱ قانون اساسی جمهوری عربی سوریه
- «این میهن برای همه سوریها است؛ نه من و نه هیچکس دیگری حق ندارد بخشی از کشور را به کشور ثالثی بسپارد.»
- «کشور متمدن سوریه، با داشتن ثروتهای فرهنگی وافر و موقعیت استراتژیک و سرزمین جغرافیایی بسیار مهم بیش از پیش مورد توجه و طمع استعمارگران بوده اما ملت سوریه به دفاع از میهن خود پرداخته و سرانجام استعمارگران ناامید بازگشتند.»
- «سوریه مهد تمدن و فرهنگ است و همچنین اولین الفبای در سرزمین سوریه اختراع شده است.»
- «آهای ماموطن!
- اینک نقاب از چهره برگیر
- زیر ما دست در دست یکدیگر آمدهایم،
- برای وجین کردن چمنهای سرشار از علفهای هرزهات.
- نمیبینی آیا که فرزندانت
- به مردانی برومند بدل گشتهاند؟
- — سمر عطار از منظومهٔ بازگشت مردگان[۴]
درباره
[ویرایش]- «پرچم: در زمان اتحاد دو کشور مصر و سوریه و تشکیل جمهوری متحده عرب، این دو کشور از یک پرچم استفاده میکردند. در حال حاضر پرچم سوریه شامل رنگهای رایج در بین کشورهای عربی است. در قسمت بالای آن نوار قرمز، در وسط سفید و در پایین نوار سیاه قرار دارد. در وسط رنگ سفید نیز تصویر عقابی با رنگ طلایی مشاهده میشود.»
- رسول خیراندیش در اثرش چاپ ۱۳۷۰/ ۱۹۹۱م[۵]
پیوند به بیرون
[ویرایش]- ↑ http://persian.euronews.com/2016/03/18/syrian-government-europe-is-guilty-of-many-strategic-mistakes/
- ↑ http://sana.sy/fa/?p=84300
- ↑ http://sana.sy/fa/?p=84300
- ↑ حسنزاده، فریده. شعر زنان در سدهٔ بیستم میلادی. تهران: نگاه، ۲۰۰۱. ۱۶۲. شابک ۹۶۴۳۵۱۰۴۷۶.
- ↑ خیراندیش، رسول و سیاوش شایان. ریشهیابی نام و پرچم کشورها. انتشارات کویر، تابستان ۱۳۷۰. ص۱۳۷.
|