یدالله طارمی
ظاهر
یدالله طارمی (۲۱ فوریه ۱۹۳۳، شیراز - ۹ ژوئیه ۲۰۲۰، شیراز) (۲ اسفند ۱۳۱۱ – ۱۹ تیر ۱۳۹۹) شاعر ایرانی است.[۱]
گفتاوردها
[ویرایش]بس که از زخم زمانه مانده بر جانم اثر | هیچ زخم خنجری در من نگردد کارگر | |
اشکها افشاندهام بر خاک دشت زندگی | تا شود روزی نهال آروزها بارور | |
روزهای عافیت را بس که ماندم منتظر | چشم من خو کرده با این انتظار بیثمر | |
خوشخیالیهای غم را بین که با این سابقه | باز از خودکامگی بر قتل من بسته کمر | |
این تن رنجور من یادآور بالندگیست | همچو سرو سرنگون در دشت خشک کاشمر | |
همچنان بر قلّه ی امید بر خواهم کشید | برق ناکامی بسوزاند مرا گر یال و پر[۱] |
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. چهارم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۲۳۸۴. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.