پرش به محتوا

پیروز مجتهدزاده

از ویکی‌گفتاورد

پیروز مجتهدزاده (۱۳۲۴ / ۱۹۴۶م) جغرافیدان، محقق و کارشناس مسائل سیاسی اهل ایران.

گفتاوردها

[ویرایش]
  • «حقیقت در زبان عامیانه فارسی این است که پسوند ستان - چنان‌که جلوتر توضیح داده شد٬- به معنی محل یا مکان است و گاه به گونه کنایه و برای نشان دادن نخوت نسبت به محلها یا مکان‌هایی به کار گرفته می‌شود که به گونه‌ای چشمگیر به اختیار گروه ویژه‌ای از مردمان قرار گرفته باشد. حتی در گفتگوهای روزمره، گاه پیش می‌آید که مردم ما، در حالتی نخوت آلوده، رستورانی را که برای مثال، تصادفاً در آن واحد از شمار زیادی عرب پذیرایی کند، عربستان می‌خوانند. شاهان واپسین قاجار که به کبر و نخوت شهره بودند، تنها به این دلیل عربستان خواندن خوزستان را آغاز کردند که آن استان از کشور را، به خاطر حضور جمعیت عرب زبانش، سرکوفت داده باشند.»[۱]
  • «امیرکبیر یکی از مشکل‌دارترین نخست‌وزیران ایران بود. او تنها نخست‌وزیر قاجار است که به انگلیس مجوز داد تا گستردن بساط استعمار در جنوب خلیج فارس را ادامه داد، ولی در این تاریخ دویست ساله قهرمان مبارزه با انگلیس معرفی می‌شود. در حالی که حاج میرزا آغاسی که به گسترش استعمار بریتانیا در خلیج فارس اعتراض کرد، به‌دستور انگلیس «دیوانه» و «احمق» معرفی می‌شود و میرزا آقا خان نوری که سر قضیه هرات و خلیج فارس با عوامل بریتانیا جنگید و هرات و بندرعباس را بازگرداند و دشمنی‌های ویژه انگلیس را برای خود خرید، «خائن» و «عامل» بریتانیا قلمداد می‌شود. یعنی برای درک حقایق تاریخی دویست ساله اخیر باید بیشتر تاریخ نوشته این دوره را وارونه خواند. حال، آیا فکر می‌کنید که می‌توان انتظار داشت که از تاریخ دویست ساله وارونه شده یک فرهنگ سیاسی درست حاصل آید؟ این است که خانه را از پایبست ویران می‌بینم و امید اندکی نسبت به آینده دارم و به این نتیجه رسیدم که برای نجات از اوضاع کنونی باید فرهنگ‌سازی شود و این کار میسر نیست مگر آنکه نظام آموزشی کشور که هم‌اکنون در دایره «حفظ کن»، «امتحان بده»، و «فراموش کن» اسیر است، از بنیاد اصلاح شده و تبدیل شود به یک سیستم پژوهش محور با خلاقیت فکری و اندیشه.»[۲]
  • «ترافیک ما را نگاه کنید، ترافیک ما به نظرم بی ارتباط با فرهنگ ما نیست. اگر همان‌طور که بسیاری از دوستان و همکاران من دغدغه دارند که این مورد را اصلاح کنیم راه اصلاحش این است که ۱- بپذیریم مشکل داریم. ۲- آن مشکلات را بی تعارف بفهمیم و حلاجی کنیم و ۳- شروع به اقدام درجهت بهبود آن کنیم و هرکسی باید از خودش شروع کند تا در جمع بتوانیم وضع موجود را ترمیم کنیم.»[۳]

منابع

[ویرایش]