پله آخر

از ویکی‌گفتاورد

پله آخر دومین ساخته بلند علی مصفا در مقام کارگردانی پس از سیمای زنی در دوردست است. فیلم با هزینه شخصی خود وی ساخته شده و از فیلم‌های مستقل در سینمای ایران محسوب می‌شود.

گفتگوها[ویرایش]

دکتر: یادته یه سال توو تفرش «خسرو» اومد مرخصی خونهٔ مامان جون ؟... صب اون روزی که می‌خواست برگرده پادگان تو بهش گفتی: یه وقت گوله نخوری بمیری !... همونجا آرزو کردم کاشکی خسرو بمیره !... گاهی وقتا فک می‌کنم کاشکی منم اونشب اونقدر زیر بارون وایمیستادم تا بمیرم!
لیلی: شبیه آخر داستان من شد که واسه خسرو تعریف کرده بودم… آخر داستان منم تو می‌مردی… از عشق من!
دکتر: یه چیزی هست که باید بهت بگم لیلی…
لیلی: خدافظ…

خسرو[ویرایش]

  • بعد از مردنم، تا یک روز یا بیش‌تر، ناخن‌هام هنوز رشد می‌کنن… و موهام… و ریشم… انگار از مرگ من بی‌خبرند…

پیوند به بیرون[ویرایش]

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ
پله آخر
دارد.

پله آخر در بانک اطلاعات اینترنتی فیلم‌ها (IMDb)