پرویز خائفی
ظاهر
پرویز خائفی (۷ دسامبر ۱۹۳۶ – ۱۵ مه ۲۰۱۹) (۱۶ آذر ۱۳۱۵ – ۲۵ شهریور ۱۳۹۸) دانشگاهی، روزنامهنگار و شاعر ایرانی بود.[۱]
گفتاوردها
[ویرایش]شکستهام
دروغ بود کنار تو، بیتو، خوش بودن | دریغ بود که با این دروغ، آسودن | |
دلی که با دل تو میطپید خاموش است | چگونه با تو توان بود و بیتو هم بودن | |
چنین که عمر میگذرد چیست، چیست جز این | به تازیانهٔ تن، جان خسته، فرسودن | |
سحر کجاست؟ خیالی خطا، یقین این است | شبی همیشه و راهی همیشه پیمودن | |
خلوص خلسهٔ یاد تو، یار تنهاییست | مباد پاکی غم را به شادی آلودن | |
زلال آینهٔ چشم من ز گریه شکست | به هرزه ماهی و سالی به سالی افزودن | |
شکستهام چون صدا در پیام تنهایی | خوشا دوباره خروشیدن و صدا بودن | |
چه غربتی است غریبانه روزگاری را | کنار عمر نشستن، چو عمر فرسودن[۱] |
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. دوم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۱۲۳۷. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.