عبدالرحمان پارسا تویسرکانی

عبدالرحمان پارسا تویسرکانی (۱۹۰۹، تویسرکان - ۲۲ مارس ۱۹۹۰، تهران) آموزگار، مقام‌دار اداری، پژوهشگر ادبی، مقاله‌نویس و شاعر ایرانی بود.

‌ گفتاوردها

زبان دوست

روزگاری شد که از کوی تو مهجوریم ما		با ملامت همنشین، وز عاقبت دوریم ما
دیده پوشیم و لب بستیم از هر نیک و بد		گرچه در بزم جهان سرمایه ی شوریم ما
پیش چشم مرد روشندل در این ظلمت‌سرای		پایه ی خیر و صلاح و آیت نوریم ما
ما سلامت‌بخش این دوریم با طبع سلیم		گرچه در ظاهر به چشم خلق رنجوریم ما
اندر این غمخانه ی گیتی ز فیض عشق دوست		با همه افسرده‌حالی شاد و مسروریم ما
آفتاب عالم‌آراییم و بهر مصلحت		در سحاب انزوا یک چند مستوریم ما
خوی خودبینی گر از روی هوا باشد خطاست		با حقیقت هم‌عنان گردیده مغروریم ما
بنده ی طبع گهرزایم که از انفاس او		همچو گل در انفس و آفاق مشهوریم ما
هرچه گفتم از زبان دوست گفتم پارسا		نیست جای خرده‌گیری زان که معذوریم ما