بهاءالدین پازارگاد: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Rafic.Mufid (بحث | مشارکتها) fixing date of death and changing the picture |
جز ربات: انتقال رده به درخواست فرهنگ2016 از رده:درگذشتگان ۱۹۹۰ به رده:درگذشتگان ۱۹۹۰ (میلادی) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
{{پانویس}} |
{{پانویس}} |
||
{{ترتیبپیشفرض:پازارگاد، بهاءالدین}} |
{{ترتیبپیشفرض:پازارگاد، بهاءالدین}} |
||
[[رده:اهالی ایران]] |
[[رده:اهالی ایران]] |
||
[[رده:اهالی شیراز]] |
[[رده:اهالی شیراز]] |
||
خط ۲۳: | خط ۲۴: | ||
[[رده:شاعران ایرانی]] |
[[رده:شاعران ایرانی]] |
||
[[رده:پژوهشگران ایرانی]] |
[[رده:پژوهشگران ایرانی]] |
||
[[رده:درگذشتگان ۱۹۹۰]] |
[[رده:درگذشتگان ۱۹۹۰ (میلادی)]] |
||
[[رده:شاعران فارسیزبان]] |
[[رده:شاعران فارسیزبان]] |
نسخهٔ ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۷:۱۰
بهاءالدین حسامزاده شهرتیافته به پازارگاد (۱۸۹۹، شیراز - ۲۷ نوامبر ۱۹۶۹، تهران) آموزگار، مقامدار گوناگون، پژوهشگر علوم سیاسی، روزنامهنگار، مؤلف و شاعر ایرانی بود.[۱]
گفتاوردها
- «اسلحهٔ ازمنه قدیم شمشیر و تیر و کمان بوده و چنگیز و تیمور و آتیلا که به خونخواری مشهور و مظهر مقاومت و آدمکشی شمرده میشدند هیچگاه نمیتوانستند کشتاری از بشر که امروز در ظرف چند ثانیه انجام میگیرد در تمام ساعات عمر خود انجام دهند.»
- «بلای جنگ»، ۱۳۳۲[۲]
حالم چو زلف یار پریشان است | روزم سیه چو شام غریبان است | |
شوخی ربود عقل و دل و دینم | شوخی که دشمن تن و هم جان است | |
دل در برابر خم ابرویش | گوی فتاده در خم چوگان است | |
چشمش مگوی نرگس جادوی است | زلفش مگوی آفت ایمان است[۱] |
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. دوم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۷۱۴. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.
- ↑ بهاءالدین پازارگاد، «بلای جنگ: هزینه و ارزش جنگها ۱»، مجلهٔ مهر، شمارهٔ ۵، سال نهم، ۱۳۳۲، صفحهٔ ۱۸۱.