باقر آیت‌الله‌زاده شیرازی

باقر آیت‌الله‌زاده شیرازی (۲۳ اوت ۱۹۳۶، نجف – ۱۹ اوت ۲۰۰۷، تهران)، معمار و استاد دانشگاه ایرانی.

گفتاوردها

• «تصور نمی‌­کنم که به کسی بدی کرده­ باشم، یعنی که به خدا قسم هیچگاه قصد و نیت آن را نداشته‌­ام و اگر موردی باشد که ندانسته عمل کرده­ ام، آرزوی بخشش دارم.»
• «ایران در طول تاریخ پیوند عجیبی با عراق داشت؛ از زمان هخامنشیان که بابل را گرفتند و بابل یکی از پایتخت‌های هخامنشیان شد و در دوره پارت‌ها هم که تیسفون پایتخت بود. از نظر علمی و سیاسی ما همیشه با عراق همراه بودیم و قبل از آمدن بعثی‌ها، اصولاً حضور این دو فرهنگ و دو کشور در کنار هم خیلی طبیعی بود.»
• «معماری به نظر من اولین پرداخت انسان است. اولین کاری است که انسان به محض آشنایی با طبیعت آغاز می‌کند. اولین برخوردش با طبیعت برای رفع نیازش، برای زندگی‌اش، برای اسکانش و برای معیشتش است. اولین دخل و تصرف انسان در طبیعت است. جایی که انسان ظهور پیدا می‌کند، معماری آغاز می‌شود و الفبای معماری از همان جاست و تداوم پیدا می‌کند. هرچه این فعالیت گسترش پیدا می‌کند دامنه معماری و به دنبال آن کار وسیع‌تر به مفهوم شهرسازی امکان گسترش می‌یابد.»