«... تمام نیروهای‌شان را از همه جا جمع کردند و به شهر آمل وحشیانه و غافلگیرانه حمله کردند به امید این که مردم با آنها هستند، پس آمل را می‌شود فتح کرد و از آنجا شهرهای دیگر، ولی متوجه شدید که چه شد. مردم چنان با آنان به مبارزه پرداختند و توی دهن آنان زدند که نتوانستند حتی برای چند ساعت مقاومت کنند. مخالفت مردم مهم است.»
«این جمله در عین حالی که برای ما تاسف‌انگیز بود و عده‌ای از برادرهای ما را از دست ما گرفت لکن فهماند به این دسته‌های غیرانسانی که اینطور نیست که شما خیال می‌کنید که اگر یک صدایی بلند کنید مردم با شما هستند.»
«چطور یک مردم مسلمانی که دل بستند به اسلام و دل بستند به قرآن و شهادت را برای خودشان افتخار می‌دانند و هر کس شهیدی برای خانواده خودش یک افتخاری می‌داند و هست، چطور امکان دارد که چندتا دزد سرگردنه و چندتا اشخاصی که هیچ از قرآن و اسلام اطلاع ندارند و هیچ ایمان ندارند بیایند و یک شهر مؤمن را بخواهند بهم بزنند. این معنا واضح شد که مسئله آنطور نیست که آنها فکر کردند.»
شهر هزار سنگر «این تعبیر کمی است؟ حرف کوچکی است؟ قضیهٔ ششم بهمن آنقدر اهمیت داشت که امام بزرگوار ما آن را در وصیتنامهٔ تاریخی خود هم مندرج کردند، آن را یادگار گذاشتند؛ یعنی فراموش نشود. حالا چرا فراموش نشود؟ برای اینکه حوادث تاریخی، هم درس است، هم عبرت است. قضایای جاری بر یک ملت، قضایائی است که در برهه‌های مختلف غالباً تکرار می‌شود. امروز بیست و هشت سال از آن زمان می‌گذرد، اما راه جمهوری اسلامی که عوض نشده‌است؛ دشمنان جمهوری اسلامی هم عوض نشدند. پس آنچه که آنجا اتفاق افتاد، می‌تواند برای امروز و برای آینده تا هر وقتی که ملت ایران به حول و قوهٔ الهی دلبستهٔ این اصول و این انقلابند، عبرت باشد، درس باشد؛ لذا نباید فراموش بشود.
منبع:سخنان رهبری در دیدار بمناسبت حماسه ۶ بهمن در سال ۱۳۸۸
«مردم قهرمان آمل نیز براساس باورهای عمیق اسلامی و عشق و وفاداری به رهبر عظیم الشان و تعهد به انقلاب ضربه‌ای بر پیکر مزدوران و ابسته به بیگانگان وارد آوردند که اربابان‌شان در خارج از کشور را به سکوتی حیرت‌آور دچار ساختند.»
«درود بر این مردم. چار تا بچه آمدند اسمشان را گذاشتند چریک و وارد عمل شدند. مردم ما در جبهه‌ها کاملاً شب و روز در آتش زندگی می‌کنند آنوقت همین مردم با یک ترقه می‌خواهند بترسند؟ حقا که دشمنان ما احمقند.»
«آفرین بر شمائی که فقط با سلاح ایمان در مقابل آنان قیام کردید، چنان‌که به آنان مهلت ندادید که در دارالمومنین «شهرستان آمل» نفس تازه کنند. عده‌ای از آنانرا به کیفرشان رسانده و عده‌ای را دستگیر و خلع سلاح کردید، شما بی‌سلاح و آنان مسلح، شما در پناه خدای عزوجل و آنان در پناه جنگل.»
«این فریب خورده‌ها فکر می‌کردند که اهالی آمل مخالف انقلابند و در برابر انقلاب ایستاده‌اند و اگر حمله از جنگل آغاز شود مردم بیاری آنها خواهند آمد. دیدند فضای شهر شد طنین الله اکبر، زن و مرد شهری و روستائی با الله اکبر در برابر حمله ناجوانمردانه مزدوران شرق و غرب ایستادند.»
