نیوشا توکلیان

نیوشا توکّلیان (۲۸ دسامبر ۱۹۸۲) (۷ دی ۱۳۶۱) عکاس و خبرنگار ایرانی است.

گفتاوردها

• یک دوربین عکاسی، تنها چیزی است که یک فرد برای عکاسی به آن احتیاج دارد. وسیله‌ای که این روزها در اختیار همه قرار دارد. اما آنچه که از خود این وسیله مهم‌تر است و سبب می‌شود، عکسی به یک شاهکار در تاریخ عکاسی مبدل شود، خلاقیت است.
  • ۲۹ نوامبر ۲۰۱۰/ ۸ آذر ۱۳۸۹؛ مصاحبه با «ایسنا»
• قدرتی که در عکاسی پرتره هست، قدرتی منحصربه‌فرد است. با یک پرتره خوب، می‌توان تمام جهان سوژه را بازنمایی کرد.
• چند موضوع اصلی وجود دارند که دغدغهٔ من هستند و در کل مسیرم دارم تلاش می‌کنم به همان چند موضوع عمیق‌تر نگاه کنم. نمی‌خواهم به هر چیزی تُک بزنم و رها کنم. پس من همیشه چیزهایی را تماشا کرده‌ام که احساس می‌کردم بخشی از نیاز وجودی‌ام را پاسخ‌گو هستند.
• وقتی من ۱۶ ساله بودم و پدر و مادرم مسئولیت زندگی‌ام را روی دوش خودم گذاشتند و گفتند هرکاری می‌خواهی بکن، آنجا فهمیدم هیچ‌کس جز خودم نمی‌تواند زندگی‌ام را عوض کند، فقط خودمم و خودم.
• یکی از چیزهایی که برای من به‌عنوان عکاس بسیار مهم است، شاید حتی بیشتر از دیدن، گوش کردن است؛ یعنی عکاسی که بخواهد خوب ببیند، باید شنوندهٔ خوبی هم باشد. چون هر چقدر بیشتر می‌شنوی، اطلاعات بیشتری می‌گیری که تو را بیشتر به دنیای سوژه‌ات نزدیک می‌کند. جزئیات پنهانی که در اطراف یک فرد هست و شاید هرگز به چشمت نیامده را او ممکن است به تو بگوید و تو را به شناختی برساند که آن شناخت نکته‌ای کلیدی در عکس تو ایجاد کند.
• من مخالف هر چیز فرمایشی و دستوری هستم و اجازه نمی‌دهم هیچ‌چیز آزادی هنری‌ام را از من سلب کند.
• وقتی در خاورمیانه به دنیا می‌آیی، همیشه نخ عجیب وابستگی به خانواده به پایت وصل است.
• دوست ندارم به‌عنوان کسی که فقط از زن‌ها عکس می‌گیرد شناخته شوم. همهٔ انسان‌ها سوژهٔ من هستند. همهٔ حیوان‌ها سوژهٔ من هستند. زمین سوژهٔ من است.
• متأسفانه در سراسر دنیا، خیلی از افرادی که داعیهٔ فمینیسم دارند، فقط حرف می‌زنند و در عمل، هیچ. برای من کسی که حتی کلمه «فمینیسم» به گوشش نخورده، اما در جایی دورافتاده برای تحصیل دخترش می‌جنگد، از هر فمینیستی، فمینیست‌تر است.
• وقتی ایده‌ای دارم، ایده‌ام مثل فیلم‌نامه دکوپاژشده نیست. اما چیزی که می‌دانم این است که در پی کشف زبانی تازه در عکاسی هستم.
  • ۱۳ ژوئن ۲۰۱۷/ ۲۳ خرداد ۱۳۹۶؛ مصاحبه با روزنامهٔ «شرق»