نعمت‌الله ذکایی
میرزا نعمت‌الله بن محمدرضا بیضایی آرانی با تخلُّص ذکایی (۱۹۰۳، آران - ۱۹۸۶، تهران) شاعر، ادیب و حقوق‌دان ایرانی بود؛ برادرزادهٔ علی‌محمد ادیب بیضایی و پدر بهرام بیضایی.[۱]
گفتاوردها
[ویرایش]| دلی کو را سر دلبر نباشد | بود مرغی که او را پر نباشد | |
| سری کافتاده در پای بتی نیست | به کیش عشقبازان سر نباشد | |
| مگو بی‌عشق شاید در جهان زیست | وگر گویی مرا باور نباشد | |
| بیا عاشق شو ای عاقل که عاقل | نگردد پخته عاشق گر نباشد | |
| برو با خلق عالم مهربان باش | که کاری خود از این بهتر نباشد | |
| کسی کازار دل‌ها پیشهٔ اوست | جز او در کیش من کافر نباشد | |
| نباشد ارزش آن را به گیتی | که جامه دانش اندر بر نباشد | |
| ذکایی غیر ذکر حضرت دوست | کسی را راحت خاطر نباشد[۱] |
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. دوم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۱۴۰۰. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.