نصرالله بهار شیروانی
میرزا نصرالله شیروانی با تخلُّص بهار (۱۸۳۵، شماخی - ۱۸۸۳، تبریز) مقام‌دار کنسولی، لغتنامه‌نویس و شاعر فارسی - آذری ایرانی بود.[۱]
گفتاورد
[ویرایش]| آفرین باد بر آن ساغر مستانه زدن | وان کمر بستن و آن زلف سیه شانه زدن | |
| با وجود تو نشاید بَرِ کس حاجت برد | با دَرِ دوست نشاید در بیگانه زدن | |
| راه دل می‌زند آن زلف پریشان آری | جز به زنجیر نشادی ره دیوانه زدن | |
| ای گدای ره دلدار، مکوب آهن سرد | که دلی گرم مگشت از در این خانه زدن | |
| هستی از شمع مجویید که از عادت اوست | آتش نیستی اندر پر پروانه زدن[۱] |
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. اول. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۵۸۰. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.