ندوشن

از ویکی‌گفتاورد

نُدوشَن شهری در شهرستان میبد، استان یزد، ایران.

درباره[ویرایش]

  • «... بسیار قدیمی. در صد کیلومتری یزد، که پیش از آمدن اسلام، مردمش با آیین دیگری زندگی می‌کردند، که نمی‌دانیم چه بود، زیرا آثار گورهائی در آن دیده می‌شود که رو به قبله نیست. اخیراً هم در غارهای نزدیک آن نقوش سنگی چند هزارساله‌ای کشف شده‌است که حکایت از سکونت مردمی از پیش از تاریخ دارد.»
  • «ندوشن که حتی اسم آن هم از قدمتش حکایت دارد، در زمانی که من کودک بودم، هنوز آداب و رسوم کهن پیش از اسلامی در آن رواج داشت، از جمله ستایش آتش که شرح آن را در روزها آورده‌ام. در زمان کودکی من معروف بود که چهارصد خانوار در آن زندگی می‌کنند، یعنی در حدود دو هزار نفر.»
  • «الان با وجود آنکه جوان‌هایش در جستجوی کار پراکنده شده‌اند، باز افزایش جمعیت و دگرگونی به آنجا هم سرایت کرده‌است. در تقسیم‌بندی جدید، شهر شناخته شده، در حالی که بوئی از شهریت نبرده. اما گسترده شده و تغییر کرده، به طوری‌که من اگر اکنون وارد آن بشوم، جایگاه خانه قدیمی خودمان را پیدا نمی‌کنم.»
  • به دشواری می‌توانستم زادگاه خود را بازبشناسم. همه چیز همان و نه همان… اگر چیزی در زندگی به دست آورده‌ام برای آن است که ریشهٔ آن از این ناحیهٔ محقّر، دور افتاده و کم‌نعمت آغاز شده‌است، و باید به آن حق‌شناس بمانم. اگر در یک شهر بزرگ به دنیا آمده بودم به گونه‌ای دیگر می‌شد.

منابع[ویرایش]

  1. محمد صادقی. «دیدار با نویسندگاه: چهره». ماهنامه مهرنامه. فروردین ۱۳۹۱/ مارس ۲۰۱۲، ویژه نوروز ۱۳۹۱ (ش ۲۰) ش ۲۰،ص ۵۲. 
  2. اسلامی ندوشن، محمدعلی. بازتاب‌ها. تهران: آرمان، ۱۳۸۲ش. ۱۶۳. شابک ‎۹۶۴۷۶۲۴۰۲۶.