میشل فوکو

از ویکی‌گفتاورد

میشل فوکو (زادهٔ ۱۵ اکتبر ۱۹۲۶ - درگذشتهٔ ۲۴ ژوئن ۱۹۸۴) فیلسوف، تاریخدان و متفکر معاصر فرانسوی و واضع اصطلاح «انسان‌گرایی ضد اومانیستی» است.

گفتاوردها[ویرایش]

  • «به نظرم سیاسی شدنِ یک روشن‌فکر به طور سنتی ناشی از دو چیز باشد: موضعِ روشن‌فکرانه‌اش در جامعهٔ بورژوا، در نظام تولید سرمایه‌داری و درون ایدئولوژی‌یی که تولید می‌کند یا (استثمار شدن، در فلاکت غلتیدن، طرد شدن، «ملعون» بودن، متهم بودن به براندازی، فساد و غیره را) بر وی تحمیل می‌کند؛ و گفتمان خاص‌اش، به عنوان آنچه حقیقتِ به‌خصوصی هویدا می‌کند، هم‌آنچه آن مناسبات سیاسی که پیش‌تر آدم چیزی از آن‌ها نمی‌فهمید را کشف می‌کند.»[۱]
  • «از لحاظ نظری من قاضی را همچون فیلسوفی به شمار می‌آورم که قصد کشف حقیقتی قابل توجه را دارد… فراست اش او را وامی‌دارد که تمامی موقعیت‌ها و تمامی مناسبات را درک کند و آنچه را برای قضاوتی صحیح ضروری است گرد آورد یا جدا کند.»
    • مراقبت و تنبیه، ترجمه نیکو سرخوش و افشین جهاندیده
  • «شواهدی وجود دارد که نشان می دهد همجنس‌گرایی جذاب تر از دگرجنس گرایی است. این به این جهت است که که تعداد قابل توجهی از دگرجنسگراها مایل به همجنسگرا بودن هستند ، در حالی که تعداد بسیار کمی از همجنسگرایان دوست دارند دگرجنسگرا باشند.»
    • As quoted in Who's Who in Contemporary Gay & Lesbian History: From World War II to the Present Day (2001) by Robert Aldrich and Gary Wotherspoon[۲]

دربارهٔ او[ویرایش]

  • «تفکر فوکو ترجمه نظری و مؤثری از حال وهوای لیبرتارین (آزادی خواهانه) است، همان حال وهوایی که همه جوامع فردگرای غربی را فراگرفته است.»

منابع[ویرایش]

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ
  1. http://www.farhangemrooz.com/news/18363/روشن-فکران-و-قدرت
  2. https://en.wikiquote.org/wiki/Michel_Foucault
  3. «تفکر ۶۸ و میراث آن: گفت وگوی الیزابت رودینسکو و مارسل گوشه دربارهٔ نسبت امروز با دهه ۱۹۶۰»، ترجمهٔ نیما پرژام و محسن ملکی، برگرفته از سایت ورسو، روزنامه شرق، شمارهٔ ۲۶۱۱، ۳۰ خرداد ۱۳۹۵، صفحهٔ ۱۰.