میرزا ابوالحسن جلوه
ظاهر
آقا میرزا ابوالحسن بن محمد طباطبایی نائینی با تخلُّص و شهرت جلوه (۱۸۵۹، ایالت گُجَرات - ۸ آوریل ۱۸۹۷، تهران) حکیم، فیلسوف، فقیه شیعه و شاعر ایرانی بود.[۱]
گفتاوردها
[ویرایش]بهتر ز لذّت وصل، گر ممکن است حالی | بگذشتن است از دل، با قدرت وصالی | |
پرسید وصل خواهی، گفتم بنا همین است | باشد حرام و منکر، در دهر اگر سؤالی | |
میگفت ناصحم دوش، میبوس راه دانش | گفتم اگر که بدهد، بیدانشی مجالی | |
در جزء جزء معشوق، بینم هزار مبنی | اما کسان نبینند، جز زلف و خط و خالی | |
گاهی نهان کند رخ، گه دوستی به دشمن | آزاد جان ما را، هر دم کند خیالی | |
خواهی که دوست گردد آن یار با تو ای دل | افتادهای ندانی، دنباله ی محالی | |
مال و کمال خواهد خوبان شهر جلوه | قدرت نه چون نداری نه مال و نه کمالی[۱] |
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. دوم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۹۹۴. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.