موسیقی سنتی

موسیقی سنتی ایرانی، عنوانی است که برای یادکردن از نوعی از موسیقی ایرانی شامل دستگاه‌ها، نغمه‌ها، و آوازها استفاده می‌شود.

گفتاوردها

• «در وهله اول باید بگویم ترکیبی با عنوان موسیقی اصیل سنتی ترکیبی کاملاً اشتباه است. اما موسیقی اصیل ایرانی به صورت مجزا و موسیقی سنتی هم به صورت مجزا وجود دارد. موسیقی اصیل ایرانی یعنی نوعی از موسیقی که رگ و ریشه مشخصی دارد و به نقطه و اقلیم مشخصی از جغرافیایی فرهنگی ایران مربوط شود و قوانین و متر و معیارهای خود را دارد. با این تعریف باید بگویم بله، موسیقی اصیل ایرانی با چنین تعریف‌هایی وجود دارد. اما به نظر شخصی من چیزی با عنوان موسیقی سنتی وجود ندارد. زیرا در تحلیل واژه موسیقی سنتی ابتدا باید به این سؤال پاسخ داد که کدام سنت؟ باید مشخص کنیم خاستگاه این سنت کجاست؟»
• «در این میان عده ای هم موسیقی ردیفی ایران را اجرا می‌کنند و نامش را موسیقی سنتی گذاشته‌اند؛ و این هم اشتباهی فاحش است.»
  • سروش قهرمان لو
• «وقتی قطعه‌ای اجرا می‌شود، عده‌ای می‌گویند که این موسیقی اصیل است و عده‌ای می‌گویند موسیقی سنتی است. اما باید توجه داشت که مثلاً اگر ابوعطا با ساز سنتی اجرا شود، ما می‌گوییم داریم موسیقی سنتی گوش می‌دهیم؛ اما اگر همین ابوعطا را با ویلون استاد صبا یا ویلون استاد تجویدی شنیدیم، می‌گوییم داریم موسیقی اصیل گوش می‌دهیم. پس سنتی یا اصیل بودنِ یک قطعه، به‌سازی که اجراکننده آن موسیقی است بازمی‌گردد. متأسفانه بعضی‌ها در این‌باره غلط می‌اندیشند.»
  • عباس خوشدل