مصطفی رحیمی

از ویکی‌گفتاورد

مصطفی رحیمی (۱۹۲۶، نائین - ۳۱ ژوئیه ۲۰۰۲، تهران) روشنفکر، حقوقدان، استاد دانشگاه، نویسنده و مترجم ایرانی است.

گفتاوردها[ویرایش]

  • «نهضت مشروطیت اساساً یک جریان روشنفکری است بی‌آنکه عوامل دیگر را نادیده بگیریم و یا کم‌اهمیت جلوه دهیم باید بگوییم که روشنفکری در این قیام ملی تأثیر عظیم و نمایانی داشته است.»
  • «روشنفکری زمان مشروطیت متضمن این عیب هم بود که به علت اختناق طولانی کشور ایران با نوعی خیرگی نسبت به تمدن غربی توأم بود و این خود یکی از پیاه‌های غرب‌زدگی در مسئله روشنفکری ایران است.»
  • «آنچه را که نباید فراموش کرد این است که تجلی روشنفکری احتیاج به آزادی دارد کسانی‌که زیاد به روشنفکران می‌تازند باید متوجه این عامل باشند از مشروطیت تاکنون روشنفکران جز فرصت‌های بسیار کوتاه فرصتی برای ابراز شخصیت و وجود نداشته‌اند.»
  • «امروز روشنفکران ما به چند دسته تقسیم می‌شوند کسانی که سابقاً داعیه روشنفکری و رهبری معنوی جامعه را داشتند حالا مقام‌های حساسی را اشغال کرده‌اند. اینان متأسفانه اثر نمایانی از وجود خود نشان نداده‌اند یعنی به‌جای نفوذ کردن در دستگاهی که وارد آن شده‌اند خود تحت تأثیر آن دستگاه قرار گرفته‌اند و مبدل به آلتی بی‌اراده شده‌اند به همین دلیل از آنان به عنوان روشنفکران سابق نام می‌برم.»
  • «دسته دیگر بدون آن‌که مقام‌های حساسی داشته باشند وارد خدمات دولتی و اداره‌های وابسته به دولت هستند. اینان غالباً چنان در مسائل مادی غرق و غوطه‌ورند که فرصتی برای عملی ساختن اندبشه بشردوستانه خود ندارند.»
  • «به‌طور کلی روشنفکران ایران شایسته ملامت بسیارند و سزاوار است که در وضع خود تجدیدنطری کنند.»
  • «رکود روشنفکری در ایران دوره ما (همین حال که در آن زندگی می‌کنیم) دو علت عمده دارد یکی علت اجتماعی که باید گفت نه تنها نمی‌خواهند مسائل روشنفکری در ایران نضج بگیرد بلکه می‌خواهند از پیشرفت و نشو و نمای آن جلوگیری کنند. عامل دوم مسئولیت فردی روشنفکران است که نامساعد بودن وضع خود را بهانه‌ای برای توجیه تنبلی‌های خود و توجیه انحراف‌های خویش قرارداده‌اند.»
  • «اکثریت مطبوعات ما نه تنها در مسائل روشنفکری کمکی به خواننده نمی‌کنند بلکه موجب گمراهی خواننده می‌شوند. این مطبوعات به جای آن‌که مردم را متوجه افق‌های تماشایی در جهان تفکر کنند و در این راه خواننده را به دنبال خود بکشند خود به دنبال تفنن و هوس و احساسات پست خواننده‌اند.»
  • «اگر عرفان ایران متناسب با عطمت خود تأثیر مثبت نداشته بدان سبب است که بدون توجه به مسائل و مشکلات اجتماعی مسئله عشق و همدلی را مطرح کرده است.»

منابع[ویرایش]

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ ۱٫۶ ۱٫۷ ۱٫۸ علی‌اصغر ضرابی، مجموعه مباحثه‌ها، تهران: انتشارات بامداد، ۱۳۵۱، صص ۳۳۱–۳۷۰.