مصطفی بادکوبهای
ظاهر
مصطفی بادکوبهای هزاوهای با تخلُّص امید (۲۵ ژانویه ۱۹۵۰، هزاوه اراک) شاعر، کنشگر ادبی، مؤلف و روزنامهنگار ایرانی است.[۱]
گفتاوردها
[ویرایش]چشمم چو به چشم یار افتاد | خورشید ز اعتبار افتاد | |
چون شبنم پاک در سحرگاه | مهر از مژهٔ نگار افتاد | |
تا چهرهٔ یار جلوهگر شد | در دل گذر بهار افتاد | |
گفتم به گل این طراوت از چیست؟ | بلبل ز چه بیقرار افتاد؟ | |
گفتا که ز پرتوی است کز لطف | بر من ز نگاه یار افتاد | |
بر دیدهٔ جان من نشیند | از دست تو گر که خار افتاد | |
گلشن شد بسترم چو دوشین | بر خواب مَنَت گذار افتاد | |
دادی چو امید وصل ای دوست | از چشم من انتظار افتاد[۱] |
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. ششم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۴۰۹. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.