محمد دبیرسیاقی

از ویکی‌گفتاورد

سیّد محمّد دبیرسیاقی (زادهٔ ۴ اسفند ۱۲۹۸ در قزوین- درگذشتهٔ ۱۶ مهر ۱۳۹۷ در قزوین) دکترای زبان و ادبیات فارسی، مقام‌دار بازنشستهٔ مالیاتی، لغت‌نامه‌نویس، استاد دانشگاه، پژوهشگر ادبی، متن‌ویرای کهن، ادیب و شاعر ایرانی بود. [۱]

گفتاوردها[ویرایش]

با من نگفت
کششی، کوششی، دمی، شوری      نگه گرم آشنایی داشت
رخش از دست نقشبند خیال      آبی و رنگی و جلایی داشت
هیچ آرایشی بر آن رخسار      مشنو هیچگاه جایی داشت
یا به بیراهه‌های رنگارنگ      به تمنّای دیده رائی داشت
نظرش با صفا و تابان بود      که دلی مظهر صفایی داشت
هیچ نادیدمش به مهر و به کین      با کسی رویی و ریایی داشت
جز بدانجا که عشق را سر بود      در میان او، یگانه پایی داشت
در شکنج دو زلف او گم بود      دل اگر لغزشی خطایی داشت
دل همه بویهٔ وفایش بود      نشنیدم به دل جفایی داشت
لیک هرگز نگفت با من دل      که جفا گر نبُد وفایی داشت[۱]

منابع[ویرایش]

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. دوم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۱۳۵۲. شابک ‎۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.