قطب‌الدین صادقی
قطب‌الدین صادقی (متولد ۱۳۳۱ /۱۹۵۲م) نویسنده کارگردان تئاتر و بازیگر سینما.
گفتاوردها
[ویرایش]- «اولین بار در کودکی با برادرم به یک سالن تاریک رفتیم بعدها فهمیدم اسم این سالن سینماست.»[۱]
- «من تربیت دانشگاهی دارم. در ابتدا خلاقیتم در ادامه تحصیلات دانشگاهی ام بود به همین دلیل شکسپیر کار کردم، مولیر کارکردم. اما بعد گفتم خب جایگاه خود فرهنگ ما کجاست؟ من که نباید همه اش مفسر آثار بیگانه باشم؟ خود ما کجاهستیم؟ تولید ملی ما کجاست؟ و برای دستیابی به تئاتری که من به آن می‌گویم تئاتر ملی که مشخصا دربر دارنده ارزش شکلی و محتوایی فرهنگ خودمان است و به ناخود آگاه قومی خودمان بر می‌گردد و از ما دفاع می‌کند چکار باید کرد؟ و چهار راه به نظرم درست و عملی آمد:
- راه اول از طریق کار روی آثار ادب کلاسیک مثل منابع حماسی وعرفانی، فردوسی عطار و نظامی وغیره بود.
- راه دوم، کار روی آیین‌ها بود. این سرزمین ملیت و جغرافیای گوناگونی دارد و این آدم‌ها برای تنظیم رابطه خودشان با طبیعت و ماورای طبیعت در طول تاریخ یک سری مناسک و آیین‌ها درست کرده‌اند مثل میر نوروزی. من در چندین نمایش از این آئین‌ها استفاده کرده‌ام.
- راه سومی که به نظرم رسید کار روی تاریخ و کتاب‌های تاریخی است. رجعت به کتاب‌هایی که اثر تاریخنویس است مثل تاریخ جهان‌گشای جوینی که بر اساس آن هفت قبیله گم شده را نوشتم یا تاریخ بیهقی که من براساس آن افشین و بودولف هر دو مرده‌اند را نوشتم.
- راه چهارم کار کردن بر شکل‌های نمایش سنتی است مانند رو حوضی، عروسکی، نقالی و غیره...»[۲]