فضیلت

فضیلت به برتری/مزیّت اخلاقی اشاره دارد. فضیلت، ویژگی یا کیفیتی است که به لحاظ اخلاقی خوب است و بنابراین به عنوان پایه‌ای از اصل و ارزش اخلاقی خوب ارزشمند شمرده می‌شود.

درباره

• «فضیلت، مزیت: ۱) نیرویی که شخص را به انجام دادن کارهای بهتر و پسندیده و خودداری از اعمال نکوهیده وامی‌دارد. ۲) امتیاز اخلاقی.»
  • علی‌اکبر شعاری‌نژاد
• «زیبایی به فضیلت نیاز دارد و آن را کم دارد، اما فضیلت به زیبایی هیچ‌گاه نیاز ندارد.»
  • امین ریحانی
• «کوشش برای کسب دانش، نخستین و یگانه پایه فضیلت است.»
  • اسپینوزا
• «شالودهٔ منش شخصیت بالغ و کامل، منش بارور، در تجزیه-تحلیل نهایی، منبع و پایهٔ فضیلت و رذیلت است.»
  • اریش فروم «انسان برای خویشتن (۱۹۴۷)»، فصل ۱؛ مسئله
• «ما باید متواضعانه به صداهای فرهنگ‌های مختلف، صداهایی که شاید بتواند با تکیه بر تجارب عمیق انسانی راه‌های جدیدی برای زندگی انسان نشان دهد، گوش فرا دهیم. گفت‌وگو آسان نیست، اما مشکل‌تر آمادگی برای شنیدن و برای گشودن دریچه‌های وجودی خود بر دیگری ست. اعتقاد به گفت‌وگو، موجب نشاط و سرزندگی و امید است؛ امید به این که ما بتوانیم در جهانی زندگی کنیم که فضیلت در تواضع و محبت باشد، نه در شاخص‌های اقتصادی یا انبارهای سلاح تخریب عمومی.»
• «اراده و شکست‌ناپذیر بودن و تصمیم و توان درونی است که فضیلت را می‌سازد، آنچه ما از فضایل می‌بینیم آثار بیرونی آن است و چون ما محدود هستیم بالضروره نمی‌توانیم بگوییم انسان‌های بافضیلتی که تشخیص داده‌ایم با فضیلت‌ترین هم هستند.»
• «هنر و فضیلت در کم‌آزاری و وفاداری و نرم‌خویی و نرنجیدن و نرنجاندن است. این ویژگی‌ها در هر کس که باشد ستودنی است.»
  • محمد خاتمی
• «فضیلت بیش از رذائل در طبیعت انسان‌ها مؤثر می‌باشد زیرا که عصمت اخلاق ازلی است؛ یعنی ممکن است اشخاص طبعاً از شرب و قمار و انواع فحشاء متنفر باشد ولی دیده نشده است کسی دستگیری فقراء، حمایت مظلوم و دلسوزی اطفال خردسال را دشمن داشته باشد.»
  • محمود غنی‌زاده «تاریخچهٔ مثنوی هذیان»؛ نگاشته شده حدود ۱۹۱۸–۲۰