فضلالله نعیمی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
* * *
* * *
* * *
* * *
سید فضلالله بن عبدالرحمان نعیمی (۱۳۳۹، استرآباد – ۱۳۹۳، آذربایجان) صوفی، مؤلف و شاعر ایرانی؛ بنیانگذار جنبش حروفیه بود.[۱]
گفتاوردها[ویرایش]
وجودم زمانی که پیدا نبود | بجز مظهر حق تعالی نبود[۱] |
به مصر وجود آن زمان آمدم | که با یوسفِ جان زلیخا نبود | |
فرشته مرا سجده آن روز کرد | که با آدم ای خواجه حوا نبود | |
من آن دم دم از زندگی میزدم | که در نفس مریم مسیحا نبود | |
سخن گفت موسیِ ما با خدا | زمانی که گوینده پیدا نبود | |
چرا دیدهام نقش اشیا در او | چو در ذات او نقش اشیا نبود | |
خدا را از آن میپرستد خدا | که علم پرستیدن از ما نبود[۱] |
نور رخت افتاد شبی در دل منصور | فریاد اناالحق ز سموات برآمد | |
در صومعه تا زمزمهٔ عشق تو افتاد | صوفی چو من از توبه و طامات برآمد[۱] |
چنان نهفتهام اسرار عشقت اندر دل | که ازدلم به زبانم نمیرسد آواز[۱] |
خورشید ازل بتافت از روزن تن | تا چهرهٔ خود ببیند اندر روزن | |
گوید که چو روزن ز میان برخیزد | من باشم و من باشم و من باشم و من[۱] |
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ هدایت، رضاقلیخان. «نعیمی مشهدی قُدِّسَ سِرُّه». نصرتالله فروهر. در ریاض العارفین. به کوشش سید رضی واحدی و سهراب زارع. تهران: انتشارات امیرکبیر، سال ۲۰۰۹م. ص ۱۹۱. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۰۰-۱۲۳۳-۸.