شوریده شیرازی

محمدتقی بن عبّاس شیرازی با تخلّص شوریده و لقب‌های مجد الشعراء، فصیح المُلک از سوی ناصرالدین، شاه قاجار (۱۸۵۸، شیراز - ۱۳ اکتبر ۱۹۲۶، شیراز) شاعر و کنشگر فرهنگی ایرانی بود.

گفتاوردها

شوریده‌دل

روی بنمایی و دل از من شوریده ربایی		تو چه شوخی که دل از مردم بی‌دیده ربایی
حسن گویند که چون دیده شود دل برباید		تو بدین حسن دل از دیده و نادیده ربایی
خاطر خلق بدین روی پری‌وار ستانی		طاقت جمع بدین موی پریشیده ربایی
آنکه او را نتوان زد به دو صد شیوه ربودن		تو بدین روی خوش و خوی پسندیده ربایی
با چنین لعل لبان پیش درخت گل سوری		گر بخندی تو دل از غنچهٔ خندیده ربایی
دیگر از چهرهٔ تابان تو در دست دل من		نیست تابی که بدین گیسوی تابیده ربایی
تو که خود فاش توانی دل یک شهر ربودن		دل شوریده روا نیست که دزدیده ربایی