فخری خوروش

فخری خورْوَش (۳۱ مه ۱۹۳۰-۲۰۲۳) (۱۰ خرداد ۱۳۰۸-۱۴۰۲) بازیگر ایرانی است. زادهٔ کرمانشاه، دیپلم‌گرفتهٔ دبیرستان، پیش از بازیگری آموزگار و کارمند ادارهٔ هنرهای زیبا در تلویزیون ایران بود. از سال ۱۹۵۴م/ ۱۳۳۳ش به تئائر، از ۱۹۵۵م/ ۱۳۳۴ش به سینما از ۱۹۶۰م/ ۱۳۳۹ش به تلویزیون درآمد و تا ۲۰۰۵م/ ۱۳۸۴ش نقش‌های بسیاری آفرید، سپس به آمریکا مهاجرت کرد و آنجا اقامت گرفت. «زندگی روی صحنه» که مجموعه خاطراتش است، در سال ۲۰۱۸ چاپ شد.

گفتاوردها

• به نظر من ناصر تقوایی بهترین کارگردان است. آنچه را که می‌خواهد تصویر می‌کند و آنچه را که می‌بیند و حرف هیچ‌کس را هم گوش نمی‌کند.
• من با نقش‌هایم واقعاً زندگی کردم و واقعاً لذت بردم، بیش از مردم خودم لذت بردم، چون خیلی مهم است آدم عاشق کارش باشد وهمه سالها با نقش‌هایش زندگی کند و با قهرمانان واقعی آن نقش‌ها روزها و شب‌ها را بگذراند و بعد بیاید آن نقش را بازی کند.
• همه کار مملکت ما مردانه است، علت آن را هم نمی‌توانم بگویم. از هر زاویه ای نگاه می‌کنی می‌بینید که مردها غالب هستند به خانمها، علت اینکه زنهای هنرمند نتوانستند رشد واقعی را بکنند، خوب می‌دانم در مورد خود من هم اتفاقاتی افتاده که متأسفانه نمی‌توانم بگویم و با من باید به گور برود.
  • ۲۵ ژوئیه ۲۰۱۴/ ۳ مرداد ۱۳۹۳، مصاحبه با رادیو «جوانان»، شمارهٔ ۱۴۱۵
• در تئاتر وقتی من بعنوان یک بازیگر زن پا روی سن می‌گذارم دیگر ملکه صحنه‌ام و وقتی هم یک بازیگر مرد پا روی سن می‌گذارد او پادشاه صحنه است. اما در سینما همیشه یکسری دسته‌بندی‌ها وجود دارد، اختلاف‌هایی که بر سر رُل اول و مدت زمان بازی می‌شود و یا اینکه نقش یکی را در تدوین کم یا زیاد می‌کنند و این مسائل در سینما که زیاد جالب نیست.
  • ۱۲ مارس ۲۰۱۴/ ۲۱ اسفند ۱۳۹۲، مصاحبه با «هنرآنلاین»
• من عاشق شغل طبابت بودم، اینکه بیماران را درمان کنم، دردهایشان را تسکین بدهم. به جرأت اگر دوباره متولد می‌شدم یا طبیب می‌شدم یا اگر مسیر زندگیم تغییر می‌کرد، همچنان بازیگر تئاتر می‌شوم، که با روح و جانم آمیخته بود.
• عشق من همیشه تئاتر بوده، چون نفس تماشاگر را احساس می‌کنم، ولی سینما قابل تغییر است، سینما از هر شخصیت و هر صحنه، هر حرکتی ده برابر بزرگتر ارائه می‌دهد.
  • ۱۵ ژوئن ۲۰۱۸/ ۲۵ خرداد ۱۳۹۷، مصاحبه با «جوانان»، شمارهٔ ۱۶۱۸