غلام‌حسین یوسفی
غلام‌حسین یوسفی (فوریه ۱۹۲۸، مشهد - ۵ دسامبر ۱۹۹۰، تهران) ادیب، نویسنده، شاعر و مترجم ایرانی و استاد برجستهٔ ادبیات فارسی بود.
گفتاوردها
[ویرایش]- «زبان فارسی بال و پرِ اندیشه و روح ماست، دریغ است آشفته‌حال و ناتوان باشد.»
- پاسداری از زبان فارسی، ۱۳۵۴.[۱]
- «وقتی می‌خواهیم فرهنگ خود را بشناسیم و حفظ کنیم، مسحور و مقهور فرهنگ‌های قادر زمان نشویم، وقتی موجودیت فکری و منش ایرانی برای ما اهمیت دارد، گمان نمی‌کنم این مقصود جز به مدد زبان فارسی میسر باشد… زبان فارسی یکی از استوارهای رشته‌های پیوند قومی ما در طیِّ قرن‌ها بوده است و هنوز تواند بود. میان ایرانیان از آذربایجانی و خراسانی و کُرد و لُر و مازندرانی و گیلک و خوزستانی و زابلی و ترکمن و بلوچ و ارمنی و دیگران، یک وسیله بیش از هرچیز هم‌فکری و همدلی و همگامی پدید تواند آورد و آن بی‌گمان زبان فارسی است.»
- پاسداری از زبان فارسی، ۱۳۵۴[۱]
- «ایران در همهٔ فراز و نشیب‌های تاریخ، به چنگ‌آویز آیین و فرهنگ و زبان خویش پایدار و استوار مانده است. ی‌گمان به همین سبب امروز نیز باید در برخورد با مسائل دنیای جدید به تحکیم این بنیان دیرپای و محکمِ شخصیّت ملّی و فکری خود هرچه بیشتر بپردازد.»
- پاسداری از زبان فارسی، ۱۳۵۴[۱]