علی بن احمد سیفی

حکیم علی فرزند احمد سیفی نیشابوری، از شاعران و نثرنویسان نیمه‌ی دوم قرن ششم هجری قمری بوده است.

درباره او

{

ای کـرده بی‌گناهی از دوستان کناره		از تست جـور بر مــن وز دوستان نظاره
گر دوستیت جـرمست، آن جـرم کرده آمد		از بهر این نگیــرند از دوستان کناره
جرمی که از تو آمد بر خــویشتن گرفتم		بسیار جهــد کردم ناخواست را چه چاره؟
در ماتـم فراقت آیـم بگاه و بیگه		هم دیده کرده خونین هم جامه کرده پاره
بر دوست، گفت دشمن، هر ساعتی شنیدن		در مذهب ظریفان جرمیســت آشکاره

بیگدلی، آذر، «آتشکده آذر»، تصحیح و تحشیه حسن سادات ناصری، تهران: امیرکبیر، 1338، ص 693.

رازی، امین احمد، «تذکره هفت اقلیم»، به تصحیح و تحشیه سید محمدرضا طاهری (حسرت)، ج 2، تهران: انتشارات سروش، 1378، ص 760.
رازی، شمس الدین محمد قیس، «المعجم فی معاییر اشعار عجم»، تصحیح محمد بن عبدالوهاب قزوینی، تهران: دانشگاه تهران، ص 358.
سامی بک، شمس الدین، «قاموس الاعلام»، ج 4، استانبول: 1311 ق، ص 2767.
سمرقندی، امیر دولتشاه، «تذکرة الشعرا»، به همت محمد رمضانی، تهران: انتشارات پدیده خاور، 1366، ص 85.
صبا، مولوی محمد مظفر حسینی، «تذکره روز روشن»، به تصحیح و تحشیه محمد حسین رکن زاده آدمیت، تهران: انتشارات کتابخانه رازی، 1343، ص 38.
صنیع الدوله (اعتماد السلطنه)، محمدحسن خان، «مطلع الشمس»، مقدمه و فهرست محمد پیمان، ج 3، تهران: انتشارات پیشگام، 1362، ص 181.
عوفی، محمد، «لباب الباب»، تصحیح سعید نفیسی، تهران: کتابخانه علمی، 1335، ص 359.
هدایت، رضا قلیخان، «مجمع الفصحا»، به کوشش مظاهر مصفا، ج 1، تهران: امیرکبیر، ص 931-932.