علی باقرزاده
ظاهر
علی باقرزاده با تخلُّص بقا (۲ ژوئیه ۱۹۲۹، مشهد - ۹ دسامبر ۲۰۱۶، مشهد) شاعر، مؤلف، بازرگان، نیکوکار و مقامدار دانشگاهی ایرانی بود.[۱]
گفتاوردها
[ویرایش]گرچه از سودای دل پیوسته در بندیم ما | از دل دردآفرین خویش خرسندیم ما | |
بینیازی بین که پیش همّت والای عشق | چرخ را با آن جلال از چشم افکندیم ما | |
گر چو گل خاموش ننشینیم از نازکدلیست | ورنه باغ ذوق را شاخ برومندیم ما | |
پای ما را عشق در دام جنون افکنده است | گرچه پیر عقل را فرزانه فرزندیم ما | |
روی موج نیستی خفتیم غافل چو حباب | فارغ از هستی، به جرم یک شکر خندیم ما | |
بس خلاف دوستی دیدیم از یاران بقا | سختگیر و زودرنج و دیرپیوندیم ما[۱] |
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. اول. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۵۲۷. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.