عبدالملک برهان
عبدالملک برهان نیشابوری یا برهانی(تولد نیشابور ۴۰۹،وفات در قزوین ۴۶۵ قمری)از شاعران قرن پنجم.ملقب به امیرالشعراء. در عصر سلجوقی می زیست. او پدر امیرمعزی است. عبدالملک مورد علاقه و اعتماد الب‌ارسلان بوده است. و تخلص برهانی گرفته شده است از لقب آلب‌ارسلان یعنی برهان‌المؤمنین. براثر تیری که در شکارگاه شاه به او اصابت کرد ، در قزوین درگذشت.
شعر
[ویرایش]- من رفتم و فرزند من آمد خلف صدق/او را به خدا و خداوند سپردم
- به هنگام مرگ
| هر آن روزی که باشم در خرابات | همی نازم چو موسی در مناجات | |
| هر آن روزی که در مستی گذارم | مبارک باشدم ایّام و ساعات | |
| مرا بی خویشتم بهتر که باشم | نه قرآنی نماسم من نه طاعات | |
| چو از بند خِرد آزاد گردم | بر آسایم ز تهدید عبادات | |
| مرا موسی بفرماسد به تورات | چو کردم حق فرعونی مراعات |
منابع
[ویرایش]- تاریخ ادبیات در ایران (۴۳۲ -۴۳۰ /۲)،
- ترجمان البلاغه (۱۱۱ -۱۱۰)،
- دیوان معزى (مقدمه)
- دایرةالمعارف فارسى (۴۲۱/۱)
- سرآمدان فرهنگ (۲۲۴/۱)
- فرهنگ سخنوران (۱۳۳)، لغتنامه (ذیل/ برهانى).