پرش به محتوا

عبدالمحمد آیتی

از ویکی‌گفتاورد

عبدالمحمد آیتی (آوریل ۱۹۲۶، بروجرد - ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۳، تهران) آموزگار، روزنامه‌نگار، ادیب فارسی - عربی، نویسنده، مترجم و پژوهشگر ایرانی بود.[۱]

گفتاوردها

[ویرایش]
مرحلهٔ عشق
چون تو گل از چمن عشق نچیده‌ست کسی      ای به هر حلقهٔ زلف تو دل بوالهوسی
به امید سر کوی تو بود، در همه عمر      گر بود عاشق دلسوخته‌ات را نفسی
حال دل بی‌رخ دلجوی تو دانی چون است      مرغ بشکسته پر و بالی و کنج قفسی
چون مَنّت بلبل شیرین سخنی نغمه‌سرات      تو گلی، گل نشود همدم هر خار و خسی
رحمتی بر دل مسکین من ای خسرو عشق      که نداریم به جز لطف تو فریادرسی
زلف بر دوش بیفکندی و دل گفت دریغ      دام زرّین بنهاندند به راه چه کسی
یاد آن عهد که بشکستی و رفتی و هنوز      مانده از آن لب میگون تو در دل هوسی
آیتی مرحلهٔ عشق ندارد پایان      ما بدین راه دل گمشده دیدیم بسی[۱]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. اول. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۱۳۸. شابک ‎۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.