عبدالله رحمت شیرازی
ظاهر
میرزا عبدالله رحمت شیرازی (۱۸۵۴ - ۱۹۲۵) پزشک، خوشنویس، شاعر و آموزگار ایرانی بود.
شعر
[ویرایش]ساقیا خیز و بپیمای شراب تاکی | تا مگر باده کند چارهٔ این غمناکی | |
ز آتش باده برافروز چراغ دل ما | تا به آبی بفروشیم وجود خاکی | |
جامهٔ جان که به لوث غم دهر آلود است | بجز از بادهٔ تاکی نپذیرد پاکی | |
رشتهٔ زلف تو و سوزن مژگان خواهم | تا مگر بخیه زنم سینه به این صدچاکی | |
چشم خونخوار تو خون همه مسکینان ریخت | ترک مخمور ندیدیم بدین سفاکی | |
کی دل دل ایمن شود از چشم تو و زلف سیاه | شب بدین تیرگی و دزد بدین چالاکی؟ | |
دولت وصل تو و رحمت مسکین هیهات | مر خاکی چه کند با ملک افلاکی؟[۱] |
جستارهای وابسته
[ویرایش]- وصال شیرازی (پدربزرگ او)
منابع
[ویرایش]- ↑ نظمی تبریزی، علی. دویست سخنور؛ تذکرةالشعرای منظوم و منثور. چاپ دوم. تابش، ۱۹۷۶. ۱۱۲.