عبدالجلیل جلیلی
ظاهر
عبدالجلیل جلیلی (۱۹۲۳، کرمانشاه - ۲۹ اکتبر ۲۰۱۳، کرمانشاه) حقوقدان، فقیه شیعه، مقامدار آموزشی و مدرس حوزوی، مؤلف و شاعر ایرانی بود.[۱]
گفتاوردها
[ویرایش]دیشب ز هجر روی تو جانان گریستم | تا صبحدم نخفتم و تنها گریستم | |
چون شمع بیفروغ شبستان عاشقان | مجنونصفت به دامن صحرا گریستم | |
تنها نه از دو دیدهٔ گریان که از غمت | چون ابر نوبهار سراپا گریستم | |
درد فراق و یاد سحرگاه وصل تو | زد آتشی به جانم و دریا گریستم | |
آنجا که بود جای تو وعدهگاه عشق | بوسیدم آن مقام و در آنجا گریستم | |
تا طعنهٔ رقیب نیازاردم دگر | پنهان ز خلق در دل شبها گریستم | |
هر روز محنتی رسدم از فراق تو | هرشب ز خوف محنت فردا گریستم | |
از زهد زاهدانا ریاکار خودپرست | گاهی نهان و گاه هویدا گریستم | |
خو نشد دلم ز مسجدیان فریبکار | رفتم کنار دیر و کلیسا گریستم | |
ای بیخبر ز حال جلیلی عجب مدار | گر خون ز هجر روی تو زیبا گریستم[۱] |
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. هشتم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۴۴۴. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.