پرش به محتوا

عبدالجلیل جلیلی

از ویکی‌گفتاورد

عبدالجلیل جلیلی (۱۹۲۳، کرمانشاه - ۲۹ اکتبر ۲۰۱۳، کرمانشاه) حقوق‌دان، فقیه شیعه، مقام‌دار آموزشی و مدرس حوزوی، مؤلف و شاعر ایرانی بود.[۱]

گفتاوردها

[ویرایش]
گریستم
دیشب ز هجر روی تو جانان گریستم      تا صبحدم نخفتم و تنها گریستم
چون شمع بی‌فروغ شبستان عاشقان      مجنون‌صفت به دامن صحرا گریستم
تنها نه از دو دیدهٔ گریان که از غمت      چون ابر نوبهار سراپا گریستم
درد فراق و یاد سحرگاه وصل تو      زد آتشی به جانم و دریا گریستم
آنجا که بود جای تو وعده‌گاه عشق      بوسیدم آن مقام و در آنجا گریستم
تا طعنهٔ رقیب نیازاردم دگر      پنهان ز خلق در دل شب‌ها گریستم
هر روز محنتی رسدم از فراق تو      هرشب ز خوف محنت فردا گریستم
از زهد زاهدانا ریاکار خودپرست      گاهی نهان و گاه هویدا گریستم
خو نشد دلم ز مسجدیان فریب‌کار      رفتم کنار دیر و کلیسا گریستم
ای بی‌خبر ز حال جلیلی عجب مدار      گر خون ز هجر روی تو زیبا گریستم[۱]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. هشتم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۴۴۴. شابک ‎۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.