شهاب‌الدین عمر سهروردی

از ویکی‌گفتاورد

شهاب‌الدین، عمر بن عبدالله سهروردی (ژانویه ۱۱۴۵، سهرورد - ۳ اکتبر ۱۲۳۴، بغداد) فقیه شافعی و صوفی ایرانی؛ بنیانگذار طریقت سهروردیه بود. [۱]

آرامگاه او در بغداد، تصویر ۱۹۱۴

گفتاوردها[ویرایش]

ذره‌ای از نور روی من چو بر منصور تافت      همچو قندیلی ز دارش سرنگون آویختم[۱]
* * *
بخشای بر آنکه بخت یارش نبود      جز خوردن غم‌های تو کارش نبود
در عشق تو حالتیش باشد که در آن      هم با تو و هم بی‌تو قرارش نبود[۱]
* * *
ای از غم دیدن رخت حیران، من      وندر طلب وصل تو سرگردان، من
بودن به تو مشکل است و نابودن آه      سرگردان من، بی‌سر و بی‌سامان، من[۱]
* * *
ای دوست وجود و عدمت اوست همه      سرمایهٔ شادی و غمت اوست همه
تو دیده نداری که ببینی او را      ورنه ز سرت تا قدمت اوست همه[۱]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ هدایت، رضاقلی‌خان. «شهاب الدین سهروردی». نصرت‌الله فروهر. در ریاض العارفین. به کوشش سید رضی واحدی و سهراب زارع. تهران: انتشارات امیرکبیر، سال ۲۰۰۹م. ص ۱۱۴. شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۰۰-۱۲۳۳-۸.