سید علی‌محمد باب
این نوشتار یا بخش نیازمند ویکی‌سازی است.
لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوه‌نامه آن را ویکی‌سازی کنید و در پایان این الگو را بردارید.
سید علی‌محمد باب شیرازی، ملقب به باب، مهدی موعود قائم آل محمد شارع دین بابی و مبشر دین بهایی. تقویم بهاییت از اظهار امر او شروع می‌شود. وی شش سال پس از اظهار امر خود در مشهد اعلای تبریز با محمدعلی زنوزی تیرباران شد. پیکر باب و انیسش نهایتاً در مقام اعلای باب شهر حیفای اسرائیل آرام گرفت.
گفتاوردها[ویرایش]
«در بیان هیچ عبادتی نزد خداوند محبوب تر نبوده از نفعِ نفسی بنفسی اگرچه بادخال سروری در قلبی باشد و هیچ عملی اَبعدتر نبوده بضُرّ نفسی نفسی را اگرچه بادخال حزنی درقلب او باشد…»[۱]
«و عبادت کن خدا را بشأنی که اگر جزای عبادت تو را در نار برد تغییری در پرستش تو او را بهم نرسد و اگر در جنّت برد همچنین زیرا که این است شأن استحقاق عبادت مر خدا را وحده؛ و اگر از خوف عبادت کنی لایق بساط قدس الهی نبوده و نیست و حکم توحید نمی‌شود در حقّ تو و همچنین اگر نظر در جنّت کنی و برجاء آن عبادت کنی شریک گردانیدهٔ خلق خدا را با او اگر چه خلق محبوب او است که جنّت باشد زیرا که نار وجنّت هر دو عابدند خدا را وساجدند از برای او و آنچه سزاوار است ذات او را عبادت او است باستحقاق بلا خوف از نار و رجاء در جنّت اگر چه بعد از تحقّق عبادت عابد محفوظ از نار و در جنّت رضای او بوده و هست ولی سبب نفس عبادت نگردد که آن در مقام خود از فضل وجود حقّ بر آنچه حکمت الهیّه مقتضی شده جاری می‌گردد…» [۱]
«واحبّ صلوة صلوتی است که از روی روح و ریحان شود و تطویل محبوب نبوده ونیست وهر چه مجرّد و جوهرتر باشد عند الله محبوبتر بوده و هست…» [۱]
«هیچ جنّتی از نفس عمل باوامر الله اعلی‌تر نبوده نزد موحّدین و هیچ ناری اشدّ از تجاوز از حدودالله و تعدّی نفسی بر نفسی نبوده اگر چه بقدر خردلی باشد در نزد عالمین بالله و آیات او و الله یفصل یوم القیمة بین الکلّ بالحقّ و انّا کلّ من فضله سائلون…» [۱]
« و خداوند در بیان دوست نمی‌دارد که شاهد شود بر نفسی دون روح و ریحان را و دوست می‌دارد که کلّ با منتهای طهارت معنوی وصوری در هر حال باشند که نفوس ایشان از خود ایشان کره نداشته باشد چگونه ودیگری…» [۱]
«و خداوند عالم هیچ نبیّ را مبعوث نفرموده و هیچ کتابی را نازل نفرموده مگر از کلّ اخذ عهد از ایمان بظهور بعد و کتاب بعد گرفته زیرا که از برای فیض او تعطیل وحدّی نبوده…» [۱]
«قسم بذات اقدس الهی جلّ وعزّ که در یوم ظهور من یظهره الله اگر کسی یک آیه از او شنود وتلاوت کند بهتر است از آنکه هزار مرتبه بیان را تلاوت کند…»[۱]
«قیامت بیان در ظهور من یظهره الله است زیرا که امروز بیان در مقام نطفه است ودر اوّل ظهور من یظهره الله آخر کمال بیان است ظاهر می‌شود که ثمرات اشجاری که غرس کرده بچیند…»[۱]
پروفسور ادوارد براون از قول او می‌گوید:
هیچ ظهوری آخری نیست بلکه فقط میزانی از حقیقت را بیان می‌کند که وضعیت پیشرفت انسان او را قادر به درک آن کرده باشد.
