سید صدرالدین بلاغی
سید صدرالدین بلاغی همچنین شهرت‌یافته به صدر بلاغی (۱۹۱۱، نائین - ۲۱ آوریل ۱۹۹۴، تهران) پژوهشگر حکمت و فلسفه، آموزگار و مدرس حوزوی، کنشگر دینی-سیاسی، مترجم و شاعر ایرانی بود.[۱]
گفتاوردها
[ویرایش]| چون قامتت نروید سروی به سرزمینی | دوران دگر نزاید همچون تو نازنینی | |
| پروانه‌وار گشتم در هر چمن و لیکن | چون عارضت ندیدم از لطف یاسمینی | |
| چون دست سیم‌فامت کز آستین برآید | هرگز برون نیاید دستی ز آستینی | |
| روزی که دست تقدیر تصور کرد رویت | بر چیره‌دستی خود، خوش گفت آفرینی | |
| زیبندهٔ ستایش آن آفریدگاری‌ست | کآرَد چنین دلاویز نقشی ز ماء و طینی[۱] |
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. اول. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۵۴۴. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.