سعید نعمت‌الله
سعید نعمت‌الله (۱۳۵۶) کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ایرانی؛ برادر حمید نعمت‌الله است.
گفتاوردها
[ویرایش]- «در داستان‌های من همیشه لحنی وجود دارد که مرا از رئالیسم دور می‌کند و اصولاً خودم هم در زندگی آدم کلاسیکی با رویه‌های گهگاه سورئال هستم و به این لحن و فضا پایبندم.»
- «داستان‌های من سورئال‌اند و البته همین اصطلاح هم باز دو معنی دارد: یک معنای سورئال، تخیل است و معنای دیگرش وفادار بودن به اصل نمایش که از زمان شکسپیر شروع شده و رواج یافته است.»
- «دیالوگ‌نویسی، صنعت کلمات است. باید بلد باشی از کلمه‌ای خاص در موقعی استفاده کنی که مخاطب انتظارش را ندارد. دیالوگ‌های من به معنای احترام به مخاطبم هستند و به همین دلیل است که مجموعه‌هایی که نوشته‌ام همیشه پربیننده شده‌اند.»
- «دربارهٔ اعتقاداتم آدم نصیحت‌پذیری نیستم و کار خودم را انجام می‌دهم.»
- «تلویزیون، سینما و تئاتر همه باید دچار عنصر غلو باشند و اگر این‌طور نباشد، پس تکلیف لحن نمایشی چه می‌شود؟ اگر غلو را عنصری زننده بدانیم که نمایش هملت دیگر در هیچ‌کجای دنیا اجرا نمی‌شود.»
- «من معمولاً به قبرستان زیاد می‌روم، روی سنگ قبرها را هم می‌خوانم و در این بین گاه اسامی بامزه‌ای را پیدا می‌کنم. اصطلاحاً آدم تکه‌جمع‌کنی هستم و هر چیزی را که به نظرم در نگاه اول خاص و جذاب باشد جمع می‌کنم.»
- «کارگردانی با فیلمسازی فرق می‌کند و برخی کارگردان‌ها فقط یک تکنیسین مطلق‌اند، لذا اهمیت تألیف برایم بیشتر است.»[۱]
منابع
[ویرایش]- ↑ «نصیحت‌پذیر نیستم!». روزنامهٔ جام‌جم. ۳ تیر ۱۳۹۶.