ساموئل خاچیکیان
ساموئل خاچیکیان (۲۲ اکتبر ۱۹۲۳ – ۲۲ اکتبر ۲۰۰۱) (۲۹ مهر ۱۳۰۲ – ۳۰ مهر ۱۳۸۰) کارگردان ایرانی بود. زادهٔ تبریز از والدینی مهاجر ارمنی، تحصیلاتش کارشناسی علوم اجتماعی، تاریخ و باستان‌شناسی بود. از ۱۹۴۴م/ ۱۳۲۳ش به تئاتر و از ۱۹۵۴م/ ۱۳۳۲ش به سینما درآمد، فیلم‌های بسیاری را کارگردانی، نویسندگی، تهیه‌کنندگی، آهنگسازی و تدوینگری کرد. همچنین در ادبیات درخشید، شعر، نمایشنامه و فیلم‌نامه‌هایی به زبان فارسی و ارمنی نگاشت. به سن ۷۸ سالگی در تهران درگذشت.[۱]
گفتاوردها
[ویرایش]- ای سراینده، کافی‌ست هر آنچه نوشتی از محنت‌ها،
وهم‌های تو خالی، خودخواهانه و سرگردانت
کافی‌ست هر آنچه سرودی با چنگت خوی‌ناپذیر و
گفتی از منِ خود، پی در پی، یک‌نواخت
شاعر، نگاهی افکن در گلستانِ زیبای‌مان
شکوفه‌ها در خواب خویش‌اند، باری
تو به جای لالایی و ترانه‌های خموش
بسرای شعر حماسه و بیداری
بگذار قلمت هشیاری بسراید
هر لحظه از زندگی‌ات گران است
دی خاطره، حال مه آلود، فردا، آه…
عدم و فنای ملت مثل خزان است
شاعر، خُرد کن حسن پوچ را، به پا خیز
مردمان را بیا به شعر بخوانیم
و با ایمان به شکوفایی، همگان
نو نفسی به نور فردا بدمیم - «به شاعر جوان»، ۲۲ مهر ۱۳۲۶[۲]
منابع
[ویرایش]- ↑ امید، جمال. فرهنگ سینمای ایران. تهران: نگاه، ۱۳۷۷ش-۱۹۹۸م. ۱۵۸. شابک ۹۶۴۶۱۷۴۸۹۲.
- ↑ خاچیکیان، ساموئل. در جاده‌های قصه‌های نیلگونم. ترجمهٔ ادوین خاچیکیان و واراند کورکجیان. تهران: جغد، ۱۳۹۸ش-۲۰۱۹م. ۲۱. شابک ۹۷۸۶۲۲۶۴۶۷۰۳۲.
