رفعت سمنانی
ظاهر
حاج محمدصادق سمنانی با تخلُّص رفعت و شهرت رفعت سمنانی (۱۸۸۲، سمنان - ۱۹۳۱، ری) صوفی، درویش نعمتاللهی علیشاهی و شاعر عرفانی ایرانی بود.[۱]
گفتاوردها
[ویرایش]عشق تو میکشاندم شهر به شهر، کو به کو | مهر تو میدواندم پهنه به پهنه، سو به سو | |
سیل سرشک و خون دل، از دل و دیده شد روان | قطره به قطره، شط به شط، بحر به بحر، جو به جو | |
بافته با محبتم رشتهٔ تار و پود جان | تار به تار، نخ به نخ، رشته به رشته، پو به پو | |
آنچه دل از فراق تو کرد به من، نمیکند | آتش هجر من به من، آب وصال او به او | |
نیست جز او چو بنگری در صحف ولای من | آیه به آیه، خط به خط، صفحه به صفحه، توبه تو | |
بود و نبود جز دلم، در خم زلف او نهان | طره به طره، خم به خم، رشته به رشته، مو به مو | |
رفعت و شرح عشق او تا ننهد نمیکند | سینه به سینه، لب به لب، چهره به چهره، رو به رو[۱] |
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. سوم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۱۵۶۶. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.