رفعت سمنانی

از ویکی‌گفتاورد

حاج محمدصادق سمنانی با تخلُّص رفعت و شهرت رفعت سمنانی (۱۸۸۲، سمنان - ۱۹۳۱، ری) صوفی، درویش نعمت‌اللهی علیشاهی و شاعر عرفانی ایرانی بود.[۱]

گفتاوردها[ویرایش]

ولای دوست
عشق تو می‌کشاندم شهر به شهر، کو به کو      مهر تو می‌دواندم پهنه به پهنه، سو به سو
سیل سرشک و خون دل، از دل و دیده شد روان      قطره به قطره، شط به شط، بحر به بحر، جو به جو
بافته با محبتم رشتهٔ تار و پود جان      تار به تار، نخ به نخ، رشته به رشته، پو به پو
آنچه دل از فراق تو کرد به من، نمی‌کند      آتش هجر من به من، آب وصال او به او
نیست جز او چو بنگری در صحف ولای من      آیه به آیه، خط به خط، صفحه به صفحه، توبه تو
بود و نبود جز دلم، در خم زلف او نهان      طره به طره، خم به خم، رشته به رشته، مو به مو
رفعت و شرح عشق او تا ننهد نمی‌کند      سینه به سینه، لب به لب، چهره به چهره، رو به رو[۱]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. سوم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۱۵۶۶. شابک ‎۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.