رضا کرم‌رضایی

از ویکی‌گفتاورد

رضا کَرَم رضایی (۷ اکتبر ۱۹۳۷ – ۳ آوریل ۲۰۱۰) (۱۵ مهر ۱۳۱۶ – ۱۴ فروردین ۱۳۸۹) بازیگر ایرانی بود. زادهٔ سُنقُرآباد، هرسین، کرمانشاه، دانش‌آموختهٔ کالج تئاتر و فیلم آلمان غربی؛ از ۱۹۵۴م/ ۱۳۳۳ش به تئاتر، از ۱۹۵۷م/ ۱۳۳۶ش به سینما و از ۱۹۷۵م/۱۳۵۴ش به تلویزیون درآمد و نقش‌های بسیاری آفرید. همچنین به کارگردانی تلویزیونی، نمایشنامه‌نویسی و ترجمهٔ ادبی روی آورد. به سن ۷۲ سالگی در تهران بر اثر ایست قلبی درگذشت.[۱]

گفتاوردها[ویرایش]

  • خوش به حال صنعتگر یا هنرمندی که اولین استادش خوب باشد، در کار دقیق باشد و احساس مسوولیت بکند و نه برعکس زیرا اولین استاد چنان تأثیری در شاگرد می‌گذارد که اساتید بعدی نمی‌توانند آن تأثیرات را چه خوب و چه بد دگرگونه کنند.
  • در زندگی واقعی هم هیچ واقعه و اتفاقی را کاملاً خنده‌دار یا کاملاً غمناک نمی‌بینم. در بطن یا باطن هر واقعه به ظاهر خنده‌داری چون درست بنگریم یا تأویل آن را درک کنیم، یک معنی و مفهوم دردناک یا حتی دلخراش هم نهفته‌است.
  • وظیفهٔ اصلی هنرمند همین است که با کارهایش هر نوع مرز بین انسان‌ها را از بین ببرد یا از آن بکاهد، مرز بین فقر و ثروت، دشمنی و دوستی، مهربانی و ظلم و نامهربانی، انتقام و گذشت، قهر و آشتی، عدالت و بی‌عدالتی، خلاصه… از بین بردن مرز بسیاری از خصلت‌های زشت و زیبای آدمی در بین انسان‌ها.
    • ۲۲ اکتبر ۲۰۰۸/ ۱ آبان ۱۳۸۷؛ مصاحبه با روزنامهٔ «اعتماد»[۲]

منابع[ویرایش]

  1. امید، جمال. فرهنگ سینمای ایران. تهران: نگاه، ۱۳۷۷ش-۱۹۹۸م. ۳۵۴. شابک ‎۹۶۴۶۱۷۴۸۹۲. 
  2. «گفتگوی ساناز سیداصفهانی با رضا کرم رضایی». اعتماد، ۱ آبان ۱۳۸۷. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۳۱ مه ۲۰۲۲. 

پیوند به بیرون[ویرایش]

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ