رضا بابک
رضا فشنگچی معروف به رضا بابک (۹ فوریه ۱۹۴۵) (۲۰ اسفند ۱۳۲۴) بازیگر ایرانی است. زادهٔ تهران، دانش‌آموختهٔ رشتهٔ بازیگری از دانشکدهٔ هنرهای زیبا؛ از سال ۱۹۶۹م/ ۱۳۴۸ش به تئاتر، از ۱۹۷۸م/ ۱۳۵۷ش به سینما و از ۱۹۷۲م/ ۱۳۵۱ش به تلویزیون درآمد و نقش آفرید.[۱]
گفتاوردها
[ویرایش]- تئاتر انسان‌ساز است و روح آدمی را جلا و صیقل می‌دهد. تئاتر در بسیاری از مواقع ناجی انسان‌هاست و تماشاگرش را درگیر می‌کند و به تفکر وامی‌دارد. تئاتر در دل قصه‌هایش، مسائل انسانی و اجتماعی‌ای چون ارزشمندبودن شرافت و عدالت و مذموم‌بودن ظلم به دیگران را مطرح می‌کند. گاهی برای خود من پیش آمده که بعد از تماشای یک تئاتر در تنهایی خودم دربارهٔ آن تئاتر، حرف‌هایی که زده شد و رنج‌هایی که کشیدند، فکر کردم و اشک ریختم. و البته از شادی‌شان خوشحال شدم.
- ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۱/ ۱۹ شهریور ۱۴۰۰، مصاحبه با «همشهری»[۲]
- عصر ما عصر قربانی شدن زمان است، ثانیه‌ها و دقیقه‌هایی که در گردونهٔ غرور و قدرت ما قربانی می‌شوند، بی‌آنکه بدانیم که در زمان، زیستنی زیبا آفریده می‌شود. در فقدان درنگ ما در زمان، حتی ارزش سکوت هم فراموش می‌شود، درست مثل ارزش سکوت در تئاتر، ارزش سکوت در مطالعه کتاب و ارزش سکوت در عصر عصبیّت آدم‌ها. سکوت گاهی سرچشمهٔ اندیشیدن است و گاهی فرصتی برای نگریستن به جهانی که در هیاهو و غوغا گم می‌شود.
- ۲۶ مارس ۲۰۲۲/ ۶ فروردین ۱۴۰۱ پیام برای روز ملی تئاتر[۳]
منابع
[ویرایش]- ↑ امید، جمال. فرهنگ سینمای ایران. تهران: نگاه، ۱۳۷۷ش-۱۹۹۸م. ۶۱. شابک ۹۶۴۶۱۷۴۸۹۲.
- ↑ «رضا بابک: خیلی روی صداو سیما حساب نمی‌کنم». همشهری، ۱۹ شهریور ۱۴۰۰.
- ↑ «رضا بابک: ما می‌توانیم معجزه کنیم». ایسنا، ۶ فروردین ۱۴۰۱.
