حسین حزین بروجردی
ظاهر
حسین حزین بروجردی (سپتامبر/ اکتبر ۱۹۰۹، بروجرد - ۷ فوریه ۱۹۹۶، بروجرد) پیادهگرد و شاعر عرفانی ایرانی بود.[۱]
گفتاوردها
[ویرایش]کینهٔ مخلوق را شعار نکردم | آینهٔ دل تیره از غبار نکردم | |
گل شد از بهر بزم عارف و عامی | خار نگشتم، ولی فکار نکردم | |
گاه خوشی شمع جمع بزم حریفان | موقع اندوه هم فرار نکردم | |
پردهٔ راز مرا خدا ندریده است | راز کسی را من آشکار نکردم | |
خودسری و غفلت و شرارت من کو | نفس دنی را اگر مهار نکردم | |
زهدفروشی نکردم و نکنم هم | دام فراهم پی شکار نکردم | |
شکر که ایرانی نجیب اصیلم | ذم نیاکان خود شعار نکردم | |
همچو حزین دل به آشنا بسپردم | در ره بیگانه جان نثار نکردم[۱] |
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. دوم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۱۱۱۵. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.