حسین ثنایی نیشابوری

از ویکی‌گفتاورد

خواجه حسین معروف به ثنایی نیشابوری،از شاعران ایرانی اهلِ نیشابور بوده است.

اشعار[ویرایش]

شاعران در جهان دو طایفه اند      نبک و بد ایشان ز حدّ شرح به دَر
نیک ایشان،به از فرشته بُوَد      بد ایشان،ز دیو و سگ کمتر
  • غزل
شوقم نوید عشق گلی از فغان دهد      این اضطراب دل ز محبّت نشان دهد
در لحظه ای که وعده ی وصلی شود خلاف      مشتاق راز روز قیامت نشان دهد
ماییم و درد عشق که بی درد فارغ است      از لذّتی که درد محبت به جان دهد
اصحاب را به لذت درمان برابر است      دردی که یادِ هم دمیِ دوستان دهد
جان ها فدای رند سخاپیشه ای که او      صدجان به ذوق نیم نگاهی بتان دهد
  • رباعی
آسمان قدر ثنایی بنده است      بود غم خاطر شادت برفت
وعده وش مذکور دل بودت چرا      چون عطا کردی چرا یادف برفت


  • رباعی
آزار گرت به درّ شهوار رسید      کِی از ستم چرخ ستمکار رسید
بشکست ترا و از تنگی جاه      ناچار به ساکنانش آزار رسید


  • رباعی
ای شیوه ی خبرت بلاانگیزی      چون غمزه خوش آیند ز خون ریزی
الماس وشی گر که به خاطر گذرد       در دل بخلد خیالش از بس تیزی

منابع[ویرایش]

  • امین اخمد رازی ،هفت اقلیم
  • دایره المعرف نیشابور
  • نیشابور شهر قلمدان های مرصع از فریدون گرایلی