حسن حبیبی
حسن حبیبی (۲۹ ژانویه ۱۹۳۷، تهران - ۳۱ ژانویه ۲۰۱۳، تهران) سیاستمدار، حقوقدان و مؤلف ایرانی بود. او معاون اول رئیس‌جمهور ایران (۱ سپتامبر ۱۹۸۹ – ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱)، وزیر دادگستری (۹ مارس ۱۹۸۵ – ۱ سپتامبر ۱۹۸۹) وزیر علوم (۶ اکتبر ۱۹۷۹ – ۲۹ اکتبر ۱۹۸۱) وزیر فرهنگ (۱ اکتبر ۱۹۷۹ – ۶ نوامبر ۱۹۷۹) بود.
گفتاوردها
[ویرایش]- «تحریم علمی، عملاً جز در زمینه‌های محدود، ممکن نیست اما چون علم، منشأ و مبدأ فن‌آوری‌های پیشرفته است اگر خالق علم نباشیم، خالق فن‌آوری نیز نخواهیم بود.»
- «وظیفهٔ آموزش، انتقال داده‌ها، قوانین علمی و نیز احتمالات و مباحث نظری و فلسفی صاحب‌نظران به نسل‌های کنونی و آینده است و فرایند آن، علم نیست بلکه شیوهٔ عرضهٔ علم است و همین شیوه است که که باعث می‌شود معلم، محقق و فن‌آور را تربیت کند ولی لزوماً یک عالم نمی‌تواند معلم و محقق بسازد.»
- «فن‌آوری با سیاست ارتباط دارد یعنی سیاست و منافع آن و ارتباطات دوستانه و خصمانهٔ میان دولتها و ملتها در خصوص علم نمی‌تواند بیش از حد معینی مؤثر باشد در حالی که علم، مرزها را درمی‌نوردد و میان آنچه که ما با آن به عنوان علم، سر و کار داریم و آنچه که به نام فن‌آوری یا تکنولوژی در اختیار داریم، فاصله‌ای عمیق وجود دارد.»
- ۱۲ دسامبر ۲۰۰۰/ ۲۲ آذر ۱۳۷۹؛ «در دومین جشنوارهٔ جوان خوارزمی»[۱]
- «فلسطینیان برای آزادی و احقاق حقوق خود انتفاضه را همچون مقاومت لبنان برگزیده‌اند و نباید انتظار داشت که بدون تحقق حق آنها، صلح در منطقه به وجود آید.»
- ۲۴ ژوئه ۲۰۰۱/ ۲ مرداد ۱۳۸۰؛ «در دیدار با عبدالحلیم خدام»[۲]