جنگ ویتنام

از ویکی‌گفتاورد
«نابخردی در ویتنام در این نبود که هدفی در عین بی‌اطلاعی دنبال می‌شد؛ در پافشاری در ادامه دادن این راه بود به رغم انبوه شواهد روزافزونی که چنین هدفی دست نیافتنی است و برآیند این تلاش‌ها نه تنها تناسبی با منافع آمریکا نخواهد داشت، بلکه مآلاً به حال جامعه و از نظر آبرو و مقدار قدرت قابل اعمال آن کشور در جهان زیانمند خواهد بود. پرسشی که پیش می‌آید این است که چرا سیاست‌گذاران شواهد و عواقب کار را نادیده گرفتند؟ خودداری از نتیجه‌گیری از شواهد و اعتیاد به کارهای بی‌حاصل، نشان همیشگی نابخردی است.»

جنگ ویتنام (به ویتنامی: Chiến tranh Việt Nam) نام مجموعه عملیات و درگیری‌های نظامی‌ای است که از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۵ بین نیروهای ویتنام شمالی و جبهه ملی آزادی‌بخش ویتنام جنوبی معروف به «ویت‌کنگ» از یک سو، و نیروهای ویتنام جنوبی و متحدانش به ویژه ایالات متحده آمریکا از سوی دیگر رخ داد.

گفتاوردها[ویرایش]

  • «در تکاپوی آمریکا در ویتنام که در طول تصدی پنج رئیس جمهوری پیاپی ادامه یافت، بی‌اطلاعی نقشی نداشت، هر چند بعداً بهانه شد. بی‌اطلاعی از کشور و از فرهنگ آن سرزمین شاید در میان بود، ولی قرینه‌های مباین و حتی موانع تحقق هدف‌های سیاست آمریکا بر کسی مخفی نبود. اوضاع و دلایلی که راه را بر پیامد موفقیت‌آمیز ماجرا می‌بست، همه همواره در طول سی سال درگیری ما در آن جا به چشم می‌خورد و یا پیش‌بینی می‌شد. دخالت آمریکا پیشروی گام به گام در باتلاقی ناشناخته نبود. سیاست‌گذاران هیچ‌گاه از مخاطرات، از مشکلات و از رویدادهای منفی بی‌خبر نبودند. خبرهای منابع اطلاعاتی آمریکایی به حد کفایت بود، نظر مطلعان از صحنهٔ عملیات به مرکز پیوسته می‌رسید، هیئت‌های ویژه تحقیق یکی پس از دیگری به محل می‌رفتند، و گزارش‌های مستقل، برای خنثی کردن خوش‌بینی حرفه‌ای‌ها – هر گاه که این‌گونه خوش‌بینی غلبه می‌کرد – فراوان بود. نابخردی در ویتنام در این نبود که هدفی در عین بی‌اطلاعی دنبال می‌شد؛ در پافشاری در ادامه دادن این راه بود به رغم انبوه شواهد روزافزونی که چنین هدفی دست نیافتنی است و برآیند این تلاش‌ها نه تنها تناسبی با منافع آمریکا نخواهد داشت، بلکه مآلاً به حال جامعه و از نظر آبرو و مقدار قدرت قابل اعمال آن کشور در جهان زیانمند خواهد بود. پرسشی که پیش می‌آید این است که چرا سیاست‌گذاران شواهد و عواقب کار را نادیده گرفتند؟ خودداری از نتیجه‌گیری از شواهد و اعتیاد به کارهای بی‌حاصل، نشان همیشگی نابخردی است. چرای این خودداری و این اعتیاد شاید در ضمن مرور بر خط مشی آمریکا در ویتنام آشکار شود.»

منابع[ویرایش]

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ
  1. باربارا تاکمن، تاریخ بی‌خردی، ترجمهٔ حسن کامشاد، انتشارات کارنامه، ۱۳۹۱.