باصری
 |
در متن این گفتاورد از هیچ منبع و مأخذی نام برده نشده‌است. شما می‌توانید با افزودن منابع برطبق اصول اثبات‌پذیری و شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به ویکی‌گفتاورد کمک کنید. مطالب بی‌منبع احتمالاً در آینده حذف خواهند شد. |
ایل باصری (باسری) از مردمان پارس‌نژاد ایران به‌شمار می‌آیند که در استان فارس زندگی می‌کنند. این ایل یکی از پنج ایل تشکیل دهندهٔ ایلات خمسه است و به خاطر قالی‌ها و گلیم‌های خود شهرت دارد. باصری‌ها حدود صد هزار نفر جمعیت دارند و عمدتاً فارسی‌زبان و شیعه مذهب می‌باشند.
در اشعار شاعران
[ویرایش]- «نگار باصریم دستمال به دسته//زده زانو به زانویم نشسته»
- «ببستیم عهد و پیمون تا قیومت//چرا اون بی وفا عهدش شکسته»
- «به سرحد دشت ترناس لاله‌گونه//به لهباز دلبری شیرین زبونه»
- «گمون دارم به صحرای کلایی//برم از بهر دلبر من نشونه»
- «عزیزم یار جونی یار جونی// نگار باصری شیرین زبونی»
- «پاسارگاد یورد ایل نازنینم//عشایر زاده ایران زمینم»
- «به عشق باصری ایل عزیزم//گهی سرحد گهی در گرمسیرم»
- ابوذر مهرابی
اشعار محلی و عامیانه
[ویرایش]- «دلم میخوا دوازده نون گندم//پنیر باصری خرمای جهرم»
- «پنیر باصری و ماست لاری//چپش از گله‌های مرگ و ماری»
- «جنگ و جنگه ای خدا تیر و تفنگه ای خدا//عروسی باصریا چقد قشنگه ای خدا»
