ایراندخت تیمورتاش (۱۹۱۴، کاشمر - ۱۹۹۱، پاریس) نویسنده، شاعر، مترجم فرانسوی، کنشگر فرهنگی و روزنامهنگار ایرانی بود.[۱]
در مرگ برادر
ستوده فرخ فرخنده سخنپرداز | |
گزند حادثهٔ چرخ باد دور، تو را |
رسید نامهٔ منظوم و آفرین گفتم | |
بدان قریحهٔ سراز پر ز شور، تو را |
دلالتم به صبوری، چگونه فرمایی؟ | |
که بود آگهی از مرگ مهرپور، تو را |
به جای مهر نشاید گزید دیگر کس | |
وگر گزینی نارد به دیدهٔ نور، تو را |
زمانه ساخت مرا سوگوار در همه عمر | |
نصیب ماست چنین بهرهٔ بادسوز، تو را[۱] [۲] |
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ مشیر سلیمی، علیاکبر. «ایراندخت». در زنان سخنور. ج. اول. تهران: مؤسسهٔ مطبوعاتی علمی، سال ۱۹۵۶م. ص ۱۶.
- ↑ این ابیات را در پاسخ سید محمود فرخ خراسانی به مناسبت مرگ مهرپور تیمورتاش، برادر خود سرود.