ارسلان پوریا

از ویکی‌گفتاورد

ارسلان پوریا (زادهٔ ۱۲ اردیبهشت ۱۳۰۸ در سلماس – درگذشتهٔ ۱۵ خرداد ۱۳۷۳ در تنکابن) فیلسوف، تاریخ‌نگار، ادب‌دان، نمایشنامه‌نویس و سرایندهٔ ایرانی است. [۱]

گفتاوردها[ویرایش]

از پیک خسته
خوش آن دم کاین کهن گیتی چو زیبا بوستان گردد      جهان سنگدل با آرزوها مهربان گردد
به لبخند خوش کودک دل مادر جوان گردد      شب خاموش از بانگ جوانان پر فغان گردد
وز آن پس تا به پیروزی بهار غم خزان گردد      خجسته پیک خوشبختی به هر بامی عیان گردد
بهار آید گل زیبا هماغوش جهان گردد      وز این سو گوهر نایاب شادی رایگان گردد
بدینسان دل ما آسمان همداستان گردد      زمین گهواره ی آسایش آسودگان گردد
بیاساییم از ترسش، برافروزیم بس آذر      برانگیزیم پرچم‌ها، به شهرستان شهریور[۱]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. دوم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۸۳۴. شابک ‎۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.