احمد گلچین معانی
ظاهر
احمد گلچین معانی (۸ ژانویه ۱۹۱۷، تهران - ۵ مه ۲۰۰۰، مشهد) شاعر، کتابدار، مقامدار و کنشگر فرهنگی، استاد دانشگاه، مؤلف، پژوهشگر و مقالهنویس ایرانی بود. [۱]
گفتاوردها
[ویرایش]میل دلم به گلشن شیراز میکشد | وین تشنه را به چشمه ی جان باز میکشد | |
تا سازدم ز خاک در شیخ، سربلند | وز پایبوس خواجه سرافراز میکشد | |
زآنجا به گلشنی که نسیمش ز لطف کرد | چون غنچه عقدههای دلم باز میکشد | |
آنجا که همچو رشته ی گوهر مرا کشید | در سلک دوستان سخنساز میکشد | |
آنجه که نثر، همسری سحر میکند | آنجا که کار شعر به اعجاز میکشد | |
اینجا ز بس که ساز مخالف دلم شنید | دامن ز دست مردم ناساز میکشد | |
شیراز شهر عشق و وفا، کوی مردمیست | زان رو دلم به جانب شیراز میکشد | |
دیگر مرا به ناز تو ای گل نیاز نیست | تا کی اسیر دلشدهای باز میکشد | |
دامن مکش به ناز، که این درمند عشق | ناز ار کشد، ز نوگل شیراز میکشد | |
گلچین رهم به گلشن شیراز بسته است | وین پر شکسته حسرت پرواز میکشد[۱] |
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. چهارم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۳۰۵۳. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.