ابن خلدون
عبدالرّحمن بن محمد بن خَلدون حَضرَمی با کنیهٔ ابو زید، شهرت‌یافته به ابن خلدون (۲۷ مه ۱۳۳۲، تونس‌شهر - ۱۹ مارس ۱۴۰۶، قاهره) تاریخ‌نگار عرب شمال‌آفریقایی، فیلسوف و جامعه‌شناس بود.
گفتاوردها
[ویرایش]- «پیروی از سنّت‌ها و عُرف‌ها به این معنی نیست که مردگان زنده‌اند، بلکه به این معنی است که زندگان مرده‌اند.»[۱]
- «هدف تاریخ درک معنای باطنی رویدادهاست… تعمق و تلاش برای یافتن حقیقت، توضیح دقیق علت‌ها و مبادی اوضاع و احوال فعلی، شناخت عمیق چگونگی و چرایی رویدادهاست. از این رو، تاریخ به طور جدی در فلسفه ریشه دارد. تاریخ شایستهٔ آن است که شاخه‌ای از فلسفه به شمار آید.»
- در «مقدمه»[۲]
منابع
[ویرایش]- ↑ http://www.eqtibas.com/detail/470
- ↑ هیوز-وارینگتن، مارنی. «ابن خلدون». در Fifty Key Thinkers on History [پنجاه متفکر کلیدی در زمینهٔ تاریخ]. ترجمهٔ محمدرضا بدیعی. تهران: مؤسسه انتشارات امیرکبیر، ۲۰۰۰. ۲۶۶. شابک ۹۷۸۹۶۴۰۰۱۱۰۴۱.